สวัสดีครับคือผมเศร้ามากตอนนี้ทำไรไม่ถูกเศร้าหลุดดาวคือเรื่องเป็นแบบนี้ครับ...ผมคบกันกับแฟนมา7 8ปีได้ครับอยู่ด้วยกัน(โดยพ่อแม่ฝ่ายเขาไม่รับรู้หรือรู้แต่ไม่สนใจแต่ทางฝ่ายผมรับรู้ทุกอย่างนะครับ)รักกันดีนะครับหรือผมคิดไปเองฝ่ายเดียวก็มิทราบได้จนกระทั่งก่อนที่จะเลิกกันเราแยกกันอยู่คนละที่เพราะเรื่องงานทำไห้เริ่มห่างกันแต่ก็หาเวลาว่างเพื่อไปเที่ยวและอยุ่ด้วยกันบ้างจนกระทั่งพักหลังมาแฟนผมเริ่มไม่ค่อยอยากไห้ไปหาเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆปล.ครอบครัวผมฐานะไม่ดีนะครับแต่ของแฟนคือดีเลยแหละพี่น้องรับราชการหมดรวมแฟนผมด้วยส่วนผมคนไม่มีไรครับขอระบายแปบ แต่แฟนผมก็เคยเปรยๆไว้นะครับว่าถ้าพ่อแม่เขาไห้แต่งงานกับคนที่เลือกไว้ไห้เขาก็ต้องเลือกพ่อแม่ซึ่งตอนนั้นเขาก็เริ่มพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วทำไห้ผมคิดได้ครับว่าเวลานี้คงมาถึงแล้วสินะผมจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายบอกเลิกเขาเองช่วงแรกผมก็พอทำใจได้บ้างมีคนเข้ามาในชีวิตบ้างแต่ผมไม่คิดจริงจรังกับใครเลยเปนเวลาเกือบ1ปีแต่พอตอนนี้ผมรับรุ้ว่าแฟนเพิ่งแต่งงานไปเมื่อมีนาคมที่ผ่านมาไม่รุ้นะครับว่าแต่งกับคนที่เขาเลือกหรือพ่อแม่หาไห้ ทำไมตอนนี้ผมทำไรไม่ถูกเลยมันเศร้ามากหลุดมากแต่ก่อนไม่ค่อยจะคิดถึงเรื่องนี่เท่าไหร่แต่ตอนนี้พออยุ่คนเดียวก็คิดตลอดนอนไม่หลับหลับก็ฝันถึงเขาตลอดอยากตายไห้จบๆแต่อีกใจก็คิดสงสารคนข้างหลังพ่อแม่พี่สาวน้องสาวยาวหน่อยนะครับสำหรับใครที่อ่านจนจบผมแค่อยากมีที่ระบายเฉยๆครับเพราะในชีวิตจริงตอนนี้ผมก็ยังใช้ชีวิตปกตินะครับทำงานเข้าสังคมปกติ ใครพอมีวิธีมูฟออนหรือทำไห้หายเศร้าลงบ้างแนะนำมาได้นะครับ ขอบคุณครับ ส่วนผมคงสู้เท่าที่ไหวแล้วครับเะราะผมไม่รุ้จะทำไงกับชีวิตแล้ว ตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็นมากเลยครับ