สวัสดีค่ะ อยากขอคำแนะนำจากพี่ๆกน่อยนะคะ  ตอนนี้เราอายุ 23 ปี เรียนจบสายอาชีพ วุฒิ ปวช.3 ตอนนี้ทำงานอยู่ ตอนนี้ความคิดเราเปลี่ยนค่ะ เมื่อเราพบพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่เขาเรียนจบแล้วได้เป็นครู เป็นพยาบาล

จากที่เห็นในข่าว การชุมนุมหลายครั้ง มักมีกลุ่มคนที่เตรียมพร้อมที่จะปะทะปนอยู่ด้วย ดูแล้วโอกาสเกิดความรุนแรง โอกาสที่จะโดนลูกหลง ก็เป็นไปได้แทบทุกครั้ง ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน 

เราอาศัยอยู่ต่างประเทศ มานานพอสมควรเลยทำให้รู้สึกว่า เด็กไทยหลายๆ คนนั้น โชคดีมาก ถึงมากที่สุด ที่มีพ่อแม่ค่อยหาเงินส่งเสียให้เรียนจนจบหลายๆ คนไม่ต้องดิ้นรน หาเงินค่าอาหาร ค่าหนังสือ ค่าที่อยู่อาศัย

.... " ว่าด้วย..สติ ! " .... สติ คงมั่น มั่นไว้ ตั้งใจ มุ่งมั่น มั่นหมาย อุปสรรค ค่อยค่อย คลี่คลาย สุดท้าย ท้ายสุด ชนะขัย กำลังใจ กำลังใจ กำลังใจ ปลุกปลอบไว้ ให้พร้อมพรัก ปักใจสู้ จะหดหู่

เมื่อคนเราเจออุปสรรค ปัญหา หรือ ต้องการอะไรบางอย่างในชีวิตก็ตาม ส่วนใหญ่ ต้องใส่พลังเข้าไปในการความมุ่งมั่นค่อนข้างสูงมาก กว่าจะได้มันมา อยากถามว่า คุณใช้อะไรเป็นแรงผลักดัน ให้ตัวเองกันบ้าง เพื่อ กระต

คือว่าตอนนี้อยู่ม.4 เริ่มจะตัดสินในเกี่ยวกับอาชีพที่อยากจะทำ แต่ว่าเราไม่รู้จะตั้งเป้าไปที่อะไรดี มีอยู่ 2 คณะที่อยากมุ่งเข้าไปโดยเฉพาะ 1.คณะแพทยศาสตร์ แม่อยากให้เข้าเพราะจบมามีงานทำเลย แต่เราก็ไม่ได้

เคยไหม ตั้งใจว่าจะทำอะไรจริงจังสักอย่าง ทำได้แค่วันสองวัน หลังจากนั้นก็ขี้เกียจทำ ได้แต่คิดวันหลังค่อยทำใหม่ก็ได้ และมันก็วนเวียนเป็นวัฏจักรอยู่แบบนี้ แก้ทีไรก็ไม่หายสักที เป็นพฤติกรรมที่ไม่ดีเอาซะเลย

ประโยคที่ผมบอกตัวเองเป็นประจำ คือ "ตัวเราในอนาคตกำลังรอตัวเราในตอนนี้อยู่" เป็นการคิดถึงผลลัพธ์ที่เราต้องการ อยากมีชีวิตแบบไหน ชีวิตแบบไหนที่เราต้องการ แล้วทบทวนดูว่าการกระทำในปัจจุบันของเรา