เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่ิ เดือน กุมภาพันธ์ ปีพ.ศ. 2562 ผมทำงานชลบุรี วันนั้นผมลางานกลับบ้านที่ร้อยเอ็ด ได้นั่งรถทัวร์น่าจะสาย ระยอง-โคราช จากถนนเส้น 331 ไป 304 บังเอิญวันนั้น เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่บนถนน 304 รถติดยาวทั้งสาย รถแทบไม่ได้ขยับ ขนาดลงมาเดินเล่นข้างทางชิวๆเลย แดดก็ร้อนมาก ขณะที่ผมและทุกคนลงมาจากรถเพื่อมาเข้าร่มตามต้นไม้ข้างทาง  ผมไปสะดุดตาผู้หญิงคนนึง สวยธรรมชาติมาก เธอยืนอยู่คนเดียว เพื่อนเธอไปไหนไม่รุ้ตอนนั้น แอบมองเธอตลอด ชอบรอยยิ้มเธอในตอนนั้นมาก เธอคงรู้แหละว่าแอบมอง มีพี่ผู้ชายอายุราว 40กว่าจากรถคันเดียวกันมาพูดกับผมเรื่องเหตุการณ์รถติดวันนั้น แต่ผมไม่ได้ฟังเลย สายตามองแค่เธอ ผมมีเวลาอยู่นานมากแต่ไม่กล้าเข้าไปจีบ แดดร้อนมากวันนั้น ผมเลยหาซื้ออะไรเย็นๆมากิน คิดอยู่ว่าจะหาซื้ออะไรไปจีบ แต่ก็ไม่กล้า เลยซื้อดีโด้ มากินมั้งตอนนั้น คอแห้ง กินไปแอบมองไปอยู่ห่างๆ  มองเห็นรถขายไอศกรีม คิดว่าจะซื้อไอกรีมไปจีบ แต่ก็ไม่กล้าอยู่ดี  ซักพักเธอก็เดินหนีไป (เธอไปหาเพื่อนมั้งคับ) จำได้วันนั้นเธอใส่กางเกงยีนส์ขายาวเสื้ิอยืด สะพายกระเป๋าด้านหลัง เธอสูงราวๆ เกือบ170 สีผิวไม่ถึงกับขาวมาก อายุประมาณ 25(เดา) ผมกะว่าจะยืนรอเธอที่ประตูทางขึ้นรถทัวร์ แต่ใจไม่กล้าอยู่ดี เลยขึ้นไปก่อน จำได้วันนั้นเธอนั่งด้านหน้าประมาณ แถวที่3หรือ4ฝั่งซ้าย เพื่อนของเธอนั่งติดหน้าต่าง ส่วนผมนั่งประมาณแถวที่ 8 ฝั่งขวา แอบมองยุ่ด้านหลัง ผู้หญิงคนนั้นเขามีมนต์สะกดหรือไงกันคับ ผมหลงรักผู้หญิงบ้านๆ คนนั้น พอรถถึง บขส.โคราช คิดว่าจะได้สบตาใกล้ๆตอนลงรถ  ต่างคนต่างรีบลง เพราะขึ้นรถตั้งแต่8โมงเช้า ถึง บขส.โคราช 6โมงเย็น ใช้เวลาไปครึ่งวัน ผมได้ลงเกือบๆคนสุดท้าย เสียสละให้คนอื่นลงก่อน พอลงมาจากรถก็ไม่เจอเธอแล้ว มองไปทางใหนก็ไม่เจอ คิดว่าเธอกับเพื่อนคงไปที่ห้องผู้โดยสารโซนอิสาน  ผมก็ไปที่นั่น พอไปถึงที่ห้องนั้นผมก็ไม่เจอ รู้สึกผิดหวังมาก  เลยคิดว่าเธอน่าจะเป็นคนโคราช หรือไม่ก็บุรีรัมย์ถึงไม่ได้ไปห้องผู้โดยสารโซนอิสาน  ผมก็เลยซื้อตั๋วกลับร้อยเอ็ด  ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย

      ตอนนั้นผมอายุ 27  จนวันนี้ เวลาผ่านมาแล้ว6ปี ยังนึกเสียดายอยู่ที่ไม่เข้าไปจีบ แต่ถ้าไปจีบคงจีบไม่ติดหรอกคับ แต่ก็ยังนึกเสียดายโอกาสอยู่ดี  คิดเรื่องนี้ทีไรทรมานใจมาก  บางวันนอนไม่หลับ 

       จนไปเจอบทความของ อาจารย์ท่านนึ่ง เขียนไว้ว่า ความชอบกับความรักมันต่างกัน
เหมือนเราเจอดอกไม้ 
      ถ้าเราชอบ เราจะเด็ดดอกมันมาเชยชม พอเราเบื่อเราจะขยำมันแล้วโยนมันทิ้ง
      ถ้าเรารัก เราจะพรวนดินใส่ปุ๋ย และรดน้ำให้ทุกวันจนดอกไม้มันร่วงลงมาเอง แล้วผลิดอกใหม่ขึ้นมา
  
      ความรักก็เหมือนกัน.......
     
     
       ตอนนี้ขอแค่ได้เจอหน้าเธออีกซักครั้ง อยากจะรู้ว่าเธอคนนั้นสบายดีไหม
      

  ****ผมคิดว่าคนที่อยู่บนรถทัวร์วันนั้น ยังคงจำเหตุการณ์รถติดในครั้งนั้นได้ดี