เริ่มต้นตั้งแต่เกิดมา เราได้ใช้ชีวิตร่วมกับแม่แค่ถึง ป.2 หลังจากนั้นพ่อกับแม่เราก็แยกทางกัน แม่เราออกไปใช้ชีวิตของเค้าคนเดียว ส่วนเราอยู่กับพ่อมาจนถึงปัจจุบัน ระยะเวลาตั้งแต่ป.2-มหาวิทยาลัย เงินที่เราใช้จ่ายจะเป็นฝั่งพ่อสัก 95% ส่วนฝั่งแม่ขอได้บ้างไม่ได้บ้าง ขอบ่อยก็จะโดนด่ากลับมา แต่ต้องบอกก่อนว่าการที่เราขอคือมีการตกลงว่าจะแบ่งกับพ่อให้เงินเราใช้คนละ 2 อาทิตย์ เราเองไม่มีความทรงจำที่ดีกับแม่เราเลยค่อนข้างไปทางอคติซะส่วนใหญ่ ระหว่างทางจนก่อนเข้าสู่วัยทำงาน แม่เราไม่ได้ติดต่อกับแม่เลยเป็นระยะเวลา 7-8 ปี นานๆจะโทรหากันสักทีนึง แต่การที่แม่เราโทรมาจะมีแต่เรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง ซึ่งแม่เราติดการพนัน ติดเหล้า (ไม่ได้อยากมาประจานนะแต่อยากให้รับรู้เรื่องทั้งหมดก่อนจะเเสดงความคิดเห็น) ขอข้ามมาถึงวัยทำงานเลยละกัน เราพึ่งได้กลับมาคุยกับแม่เราตอนที่เราเริ่มทำงานที่แรก และแล้วแม่เราก็ไปมีแฟนใหม่จนมีน้องชายเกิดขึ้น เราทำงานได้7-8ปี ปัจจุบันอายุ 31 ปี เราไม่เคยให้เงินแม่ใช้เลยเพราะว่าเรามีความคิดที่ไม่ดี อคติ ด้วยระหว่างทางก่อนเราจะทำงาน เค้าไม่เคยช่วยเหลืออะไรเราเลย ไม่ว่าจะการกิน การเรียน ในช่วงมหาลัยเรากู้ กยศ.เรียนค่ะ แต่แม่ยังไม่รู้ ซึ่งแตกต่างจากพ่อ เราสนิทกับพ่อมาก พ่อเราอยากได้อะไร เรารีบหามาให้ทันที และพ่อเราไม่เคยขอเงินเราเลย มันจึงเกิดข้อเปรียบเทียบขึ้นมาทั้งๆที่พ่อเราเลี้ยงมาจนโต ไปรับ-ไปส่ง ตลอดแต่เค้าไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แตกต่างจากแม่เราที่เวลามีปัญหาจะโทรหาแต่เรา คุยกันก็จะมีเเต่เรื่องเงิน เราเบื่อมาก ที่สำคัญคือเค้าเคยบอกเราว่าถ้าเป็นอะไรไปให้เอาน้องชายมาอยู่กับเราด้วย ทำให้เรายิ่งนอยเข้าไปอีก จนปัจจุบันด้วยตัวแม่เราเองก็ยังเอาตัวไม่รอด เป็นหนี้เป็นสินกับคนรอบๆ เราแนะนำไปหลายอย่างมากให้หางานทำ เคยขายของก็ทำๆหยุดๆ จนลูกค้าหายหมดเลย พอจะเริ่มใหม่ต้องมาหาทุนขายของใหม่ เราเลยบอกหาอะไรทำที่ไม่ต้องลงทุนก่อนเพราะช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี เค้าก็ไปเป็นลูกจ้างทำหน้าที่แม่ครัว แต่ก็ทำไม่ทน เพราะเค้าเหตุผลกับเราว่าเจ้าของร้านไม่ดีแบบนั้นแบบนี้ ซึ่งเราฟังแต่แม่เราฝ่ายเดียวเราเลยเชื่อ 50 50 คือพูดง่ายๆเค้าทำอะไรแต่ละอย่างก็ดูไม่ทนทั้งหมดเลยทั้งๆที่เค้ามีภาระที่ต้องใช้จ่าย ค่าเช่าห้อง ค่ากิน ค่าดูแลลูกชายเค้าอีก เรามีความรู้สึกว่าเราไม่อยากช่วยอะไรเค้าเลยสักอย่าง เพราะที่ผ่านมาเราก็เจ็บจากคำพูดการกระทำของแม่เราเหมือนกัน เลยอยากถามว่าถ้าเพื่อนๆเจอเหตุกาณ์แบบนี้จะทำยังไง คือปากเราก็อยากจะเด็ดขาดไปเลย แต่ใจก็แอบเป็นห่วงเค้าอยู่เหมือนกัน เพราะเราเป็นไบโพล่า วันนี้เห็นใจอยากช่วย อีกวันนึงไม่อยากช่วยแล้ว ซึ่งความคิดมันตีกันอยู่ในหัววนๆกันอยู่แบบนี้ทำให้บางวันเรานอนไม่หลับเลยก็มี ปัญหานี้สะสมในใจเรามานานมากคำถามมันเกิดขึ้นวนๆซ้ำๆ เวลามีความสุขเค้าไม่เคยโทรหาเรา แต่เวลามีปัญหาโทรหาเราตลอด เราปรึกษาใครไม่ได้เลย กับแฟนเราก็ไม่ได้เพราะเค้าก็อคติกับแม่เรา ด้วยการกระทำของแม่ที่ทำกับเราแฟนเราก็รับไม่ได้  ซึ่งอนาคตเราจะต้องแต่งงานมีครอบครัว เรายังไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงกับแม่เราดี อาจจะยาวหน่อยนะ แต่บางทีเราก็อยากระบายความรุ้สึกของเราบ้าง

ปล.ตั้งแต่ที่เราจำได้แม่เราช่วยค่าเทอมมาแค่เทอมเดียว หลังจากนั้นเราไม่ยุ่งอะไรกับเงินแม่เราอีกเลย เราแค่หวังว่าเค้าจะเอาตัวเองรอดให้ได้ โดยที่ตัวเราเองไม่ได้อยากได้อะไรกับเค้าเลยสักอย่าง

T_______________________________________________________________________________T