เริ่มแต่แรกพ่อแม่เราแยกทางกัน พ่อทิ้งพวกเราไปมีครอบครัวใหม่โดยไม่ส่งเสียเลี้ยงดูน้องเราเพราะตอนนั้นน้องเรากำลังจะเข้ามหาลัย ไม่พอยังไม่รับผิดชอบหนี้สินที่สร้างมาด้วยกันกับแม่เราอีก ส่วนตัวเราเลยไม่สนใจ ตัดขาดพ่อตั้งแต่วันที่ทิ้งพวกเราไป เรา3คน ลำบากมากในช่วงแรก หาห่อเช่าหาบ้านเช่าตะลอนไปมา แบบคนไม่มีเป้าหมายแบบไร้หัวหน้าครอบครัว
   
    ปู่กับย่าตัดสินใจอยู่กับเรา และได้มาสร้างบ้านที่ต่างจังหวัดในที่ของตากับยายเรา ก็ทำส่วนทำไร่ลำบากเพราะปู่กับย่าอายุ71ปีแล้วแก่มากแล้ว แต่พ่อเราหนีไปเอาตัวรอดกับครอบครัวใหม่ ไม่ส่งเสียค่าเล่าเรียนน้องชายเราไม่พอ แถมไม่เคยส่งเงินแม้แต่บาทเดียวให้ปู่กับย่าซึ่งเป็นพ่อแม่ของตัวเองอีก

   คือเรามาทำงานในตัวเมืองปู่กับย่าอาศัยอยู่บ้านนอก ที่ได้บอกไว้ข้างตั้นว่ามาอยู่กับเราทางบ้านตากับยาย เราก็ไม่อยากให้พ่อมาหาปู่กับย่าเราโมโหมากมีคนบอกเราว่า เออ มันมาหาปู่กับย่าถึงที่นี่เลยนะ เราก็เลยไม่ใจ คือแค่คิดนะไม่สมควรมาหาไม่สมควรที่จะมาเหยีบหมู่บ้านตากับยายเรา ไม่สมควรมาหาปู่กับย่า เพราะมันตั้งใจทิ้งทุกคนไปตั้งแต่แรกเพื่อเอาตัวรอด ไม่สมควรจะมาหา แต่เรารู้ว่ามันโทรหาปู่กับย่าเรายังไม่อยากให้คุยเลย

     เราไม่รู้จะทำไงดีอยากได้ความคิดเห็นจากทุกคนว่าเราควรทำไง ปล่อยวาง หลับหูหลับตา หรือไงดี