สมุทรสงคราม แม่กลอง แขวงบางช้าง หรือสวนนอก ทั้งหมดคือพื้นที่เดียวกันต่างกันเพียงยุคสมัย จังหวัดเล็กๆนี้อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯและเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยม ไม่ว่าจะเป็นตลาดอัมพวาหรือตลาดร่มหุบ...ทริปนี้เป็นทริปสั้นๆ เล็กๆ นั่งรถไฟจากท่าฉลอมไปเที่ยวตลาดแม่กลองแบบเช้าไป สายกลับ เดินเที่ยวเบาๆ กินอะไรเบาๆกัน


          เริ่มต้นทริปนี้จากสถานีรถไฟบ้านแหลม...ที่จริงเริ่มจากเรือข้ามฟากมหาชัย-ท่าฉลอม แต่ไม่เป็นไร ตัดความมาตรงนี้เลย เที่ยวรถไฟขาไปจากบ้านแหลม - แม่กลอง มีเวลา 7:30 น. 10:10 น. 13:30 น. และ 16:40น. ส่วนรถไฟขากลับจากแม่กลอง – บ้านแหลม มีเวลา 6:20 น. 09:00 น. 11:30 น. และ 15:30 น. ค่ารถไฟสุดสาย 10 บาทต่อคน ถูกมากๆ

          ผมไปถึงสถานีรถไฟบ้านแหลมก่อนเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง เลยเดินเล่นแถวๆสถานีรถไฟซึ่งติดแม่น้ำ วิวริมแม่น้ำเช้าๆสงบมาก เรือประมงเข้าเทียบสะพานปลาฝั่งตรงข้ามเสียงประกาศผ่านลำโพงลอยมาไกลๆฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ก็พอทำให้รู้สึกถึงบรรยากาศความรีบเร่งในการทำงานได้


          ใกล้เวลารถไฟมาถึง ไปซื้อตั๋วรถไฟกันก่อน พนักงานเป็นแมวหนึ่งตัวมองหน้าด้วยสายตาไม่ค่อยรับแขกเท่าไหร่ สักพักน้องแมวก็หายไปพนักงานตัวจริงกลับมาประจำที่ จ่าย 20 บาท รับตั๋ว รอขึ้นรถได้เลย


          รอไม่นานรถไฟก็มาถึง แทบไม่มีคนขึ้น ตู้รถไฟจะมีหนึ่งตู้ที่เป็นที่นั่งแบบบุนวมให้นั่งได้สบายหน่อย ส่วนตู้ที่เหลือเป็นเก้าอี้พลาสติกแข็งๆ ถ้าขึ้นจากต้นสายแบบนี้ก็เลือกที่นั่งกันตามสบาย


          รถไฟวิ่งไป จอดไปรายทางตามสถานี ซึ่งบางสถานีไม่รู้ว่าจะมีไว้ทำไม อยู่กลางป่ากลางทุ่งไม่มีชุมชนรอบๆเลย ยิ่งรถไฟวิ่งเข้าใกล้แม่กลองเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวยิ่งขึ้นมาเยอะเท่านั้น ไม่นานนักท่องเที่ยวก็เต็มขบวนรถ ความหวังว่าจะได้วิวจากหน้าต่างท้ายขบวนเลยต้องพับไป ให้นักท่องเที่ยวเขาได้ชื่นชมแล้วกัน

           พอเข้าใกล้ตลาดร่มหุบ บรรยากาศในรถก็คึกคักขึ้นอย่างฉับพลัน นักท่องเที่ยวข้างนอกส่งเสียงโห่ร้องต้อนรับ(หรือโดนรถไฟเหยียบทีนก็ไม่รู้) คนในรถก็โบกไม้โบกมือราวกับเป็นเซเลปชื่อดัง เป็นบรรยากาศที่แปลกตาผมมาก ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้


          มาถึงแต่เช้า แวะทานข้าวเช้ากันก่อนครับ เริ่มที่ร้าน “ก๋องเมงจั้น” ใกล้ๆสถานีรถไฟนั่นแหละ ชื่อร้านแปลกๆ สืบมาได้ความว่าเป็นภาษากวางตุ้ “ก๋อง” หมายถึงคนกวางตุ้ง “เมง” เป็นชื่อของอากง “จั้น” หมายถึงร้านอาหาร ก๋องเมงจั้น จึงหมายความว่า “ร้านอาหารของคนกวางตุ้งที่ชื่อเมง” 


          ปัจจุบันร้านก๋องเมงจั้นก็ดำเนินการมาถึงรุ่นที่ 3 แล้ว ร้านนี้ดังที่เส้นบะหมี่ทำเองส่วนผสมก็มีแค่ แป้ง น้ำ และไข่และใช้วิธีทำเส้นแบบโบราณ รสชาติเนื้อสัมผัสของเส้นหนุ่มเหนียวกำลังดี ได้กลิ่นไข่อ่อนๆ 

           น้ำซุปหวาน กลมกล่อมกำลังดีสำหรับผม เกี๊ยวหมูนุ่ม ส่วนที่ผมชอบเป็นพิเศษของชามนี้คือหมูแดงที่หอมกลิ่นย่างถ่านมากๆ เนื้อหวานเล็กน้อย ชุ่มฉ่ำไม่แห้ง ถูกปากสุดๆ


          ทานเสร็จจากร้านก๋องเมงจั้น...แต่ไม่อิ่ม ก๋วยเตี๋ยวไม่สามารถถมพื้นที่ในกระเพาะผมได้ก็ต้องหาอะไรเติมเข้าไปหน่อย ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล เดินข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามเดินเข้าร้าน “เกาเหลากรุงไทย” ร้านเกาเหลากรุงไทย อยู่ติดธนาคารกรุงไทย เป็นร้านชื่อดังของแถวนี้...รู้ได้อย่างไรน่ะเหรอครับ ผู้สนับสนุนร้านเต็มเลยครับ ม่านบังแดดหน้าร้านโดยธนาคารออมสิน ป้ายรายการอาหารขนาดใหญ่โดยเงินติดล้อ ป้ายขนาดเล็กโดยทีทีบี ไดรฟ์ ป้ายอีกแผ่นโดยเบทาโกร...ร้านนี้รับเงินสดอย่างเดียวนะครับ


           สั่งมา 3 อย่างเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้กินอะไรมา ต้มเครื่องใน ข้าวหมูกรอบและยำเครื่องใน หมูกรอบในข้าวหมูกรอบดีครับ หนังกรอบ เนื้อมีความนุ่มไม่แห้งแต่จะติดมันเยอะหน่อย ซึ่งสำหรับผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ต้มเครื่องในน้ำหวานกลมกล่อมหอมกลิ่นสาหร่าย เครื่องในไม่มีกลิ่นเหม็น สดหนึบเด้ง ยำเครื่องในเปรี้ยวเค็มจัดจ้าน เครื่องในไม่มีกลิ่นเหม็น...อิ่มกับมื้อเช้าเรียบร้อย ไปเดินย่อยอาหารกันครับ


          ยังไม่ทันได้เดินย่อยอาหาร ก็เอาอาหารเพิ่มเข้าท้องเสียแล้ว...หน้าร้านมีแผงขายกล้วยทอด มันทอดอยู่ จัดมาหนึ่งชุด มันทอดหวานมันกำลังดี กล้วยทอดไม่แข็งมาก ขนมไข่เต่าออกรีๆหน่อยขนาดพอดีคำ รสหวาน กรอบนอก นุ่มใน เดินไปทานไปก็เพลินดีนะ


          มาเยี่ยมบ้านเมืองเขาก็ต้องไปไหว้ขอพรที่ศาลหลักเมืองเสียหน่อย ศาลหลักเมืองไม่ได้อยู่ในตลาดนะครับต้องเดินออกไปประมาณ 700 เมตร หน้าศาลากลางจังหวัดสมุทรสงคราม

           ตราสัญลักษณ์ของจังหวัดเป็นรูปกลองใบใหญ่ ชื่อ “แม่กลอง” มีที่มาหลายสันนิษฐาน เช่น ในอดีตกาลมีกลองใบใหญ่ลอยมาติดฝั่งหน้าวัดใหญ่ อำเภอเมือง ชาวบ้านเก็บขึ้นมาไว้ที่วัด อีกข้อสันนิษฐานว่า “แม่กลอง” หมายถึงเส้นทางหลัก ในภาษามอญ คำว่า “แม่” มาจากคำว่า “เม” แปลว่าใหญ่ ส่วน “กลอง” มาจากคำว่า “โคลง” แปลว่าเส้นทาง


          ศาลหลักเมืองจังหวัดสมุทรสงครามค่อนข้างใหม่เมื่อเทียบกับศาลหลักเมืองในหลายๆจังหวัด เพราะเพิ่งวางศิลาฤกษ์สร้างเมื่อปีพ.ศ. 2517 ทั้งๆที่เมืองแม่กลองมีประวัติศาสตร์ยาวนานเป็นร้อยๆปี ผมใช้เวลาเดินจากตลาดมาศาลหลักเมืองประมาณ 15 นาทีและใช้เวลาในการไหว้ศาลหลักเมือง 15 วินาทีถ้วน...ถ้าไม่ได้บนบานอะไรไว้ ไม่ต้องเดินมาก็ได้ครับ ร้อน


          เดินกลับไปวัดเพชรสมุทรวรวิหารซึ่งเป็นหนึ่งในวัดสำคัญของแม่กลอง เป็นที่ประดิษฐานหลวงพ่อบ้านแหลม พระพุทธรูปสำคัญที่เป็นที่เลื่อมไสศรัทธาของชาวสมุทรสงคราม...ผมสงสัยว่าหลวงพ่อบ้านแหลมเกี่ยวอะไรกับบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรีหรือเปล่า...ไปหาข้อมูลมาแล้ว ได้ความดังนี้ครับ

          เดิมวัดนี้ชื่อวัดศรีจำปา ซึ่งอยู่ที่ตรงนี้มาอยู่แล้ว วันหนึ่งมีชาวบ้านจากบ้านแหลมเพชรบุรีหนีภัยโจรพม่าที่มักจะเข้ามาปล้นที่เพชรบุรีอยู่เนืองๆ ชาวบ้านแหลมกลุ่มนี้ประกอบอาชีพประมง วันหนึ่งออกไปจับปลาได้พระพุทธรูปติดอวนมา 2 องค์ ปางอุ้มบาตรองค์หนึ่ง และปางมารวิชัยอีกองค์หนึ่ง...องค์ปางมารวิชัยชาวบ้านให้ไปประดิษฐานไว้ที่วัดเขาตะเครา อำเภอบ้านแหลม เพชรบุรี


          ส่วนพระพุทธรูปปางอุ้มบาตร ตอนที่ติดอวนขึ้นมาบาตรหายไป ต่อมาสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยาภานุพันธ์ธุวงศ์วรเดช ได้ประทานบาตรให้ใหม่ ชาวบ้านกะว่าจะนำไปประดิษฐานที่วัดใหญ่แต่ก็มีเหตุให้ไปไม่ถึง จึงนำมาประดิษฐานไว้ที่วัดศรีจำปา แล้วเปลี่ยนชื่อเป็นวัดบ้านแหลมและบำรุงวัดให้เจริญรุ่งเรืองถึงปัจจุบัน

          วัดบ้านแหลมมีชื่อเสียงขนาดไปปรากฏอยู่ในเนื้อเพลง “ลาสาวแม่กลอง” เนื้อร้องท่อนหนึ่งว่า “เมื่อสงกรานต์งานวัดบ้านแหลม เคยเที่ยวชมกับโฉมแฉล้ม เมื่อคืนข้างแรมเมษา” เรื่องราวของทหารเรือที่ถูกเรียกตัวไปสมุทรปราการเลยจำต้องจากแฟนสาวชาวแม่กลอง...แหม่ ช่างเศร้าเสียเหลือเกิน

ผลงานของผมในช่องทางอื่นๆ
Facebook:  https://www.facebook.com/followmeonearth/
Website: www.Pratuneung.com
Lemon8 Application: @Pratuneung
Blockdit page: Followmeonearth
Blockdit page: Story Behind