สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เริ่มเขียนตอน23:55 ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตั้งเสร็จตอนไหน คือตัวหนูอายุ17ปี แต่ดันเจออะไรไม่รู้กับชีวิตปัญหานี้เป็นปัญหาครอบครัวค่ะหนูแค่อยากได้คนปลอบเฉยๆโดยครอบครัวหนูมีกันอยู่4คนโดยมีพ่อ แม่ พี่ชาย และตัวหนูที่เป็นน้องคนเล็ก นิสัยพื้นฐานของครอบครัวหนูคือเป็นคนอารมณ์ร้อนกันทั้งหมดและส่วนมากก็จะคุมอารมณ์กันไม่ได้ทั้งพ่อและพี่หนูแต่ก่อนก็เป็นคนที่ติดเกมพอสมควรแต่พ่อหนูก็ขยันทำงานอยู่นะคะส่วนแม่หนูก็ทำงานเหมือนกัน แล้วหนูเหมือนจะเป็นที่รองอารมณ์เขารึป่าวก็ไม่รู้ หนูเริ่มโดนด่าด้วยถ้อยคำแรงๆตั้งแต่หนูจำความได้เลยค่ะจะโดนด่าว่าโง่บ้างไม่ฉลาดบ้างควายบ้างต่างๆนานาที่กดหนูตลอดทั้งๆที่หนูก็ทำตามสิ่งที่เขาบอกทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นทำงานบ้าน หรืองานเล็กๆน้อยๆก็ทำให้ถ้าทำให้พ่อกับแม่อันนี้หนูเข้าใจค่ะเพราะเขากลับมาก็เหนื่อยจากการทำงานแต่พี่ชายหนูคือไปเรียนพร้อมกันกลับพร้อมกันเหนื่อยเหมือนกันแต่ก็ยังจะใช้พอไม่ทำให้ก็ถึงขั้นลงไม้ลงมือหยิบไม้แขวนเสื้อมาตีบ้าง ตัดเน็ตบ้างแต่ที่หนักที่สุดเลยคือต่อยแล้วก็ถีบพี่ชายหนูเป็นคนที่สูงและตัวใหญ่มากหนักประมาณ100กว่าโลแต่ตัวหนูน้อยกว่าตัวเขาไปครึ่งนึงเลย ทุกครั้งที่ปิดเทอมหนูจะได้ไปบ้านตากับยายตลอดแต่เทอมนั้นที่ปิดไปหนูรู้ตัวเลยว่าหนูอารมณ์ร้อนขึ้นหนูเริ่มเป็นคนที่พูดเสียงดัง เริ่มเป็นคนที่ขี้วีนและตะหวาดใส่ยายจนยายต้องเรียกหนูเข้าไปคุยยายถามหนูอย่างอ่อนโยนว่าทำไมถึงเริ่มเป็นแบบนี้ไปเจออะไรมาไปโดนอะไรมาหนูก็ได้เล่าไปว่าหนูเจอพ่อกับพี่พูดจาแบบนี้ทำแบบนี้มาหนูเลยติดมาด้วยหนูรู้ตัวว่ามันไม่ดีตั้งแต่วันนั้นหนูเริ่มเปลี่ยนตัวเองหนูเริ่มใจเย็นขึ้นเริ่มใช้เหตุผลถ้าย้อนเวลากลับไปได้หนูอยากจะขอโทษและกราบเท้ายายอีกครั้งพอหนูได้กลับมาบ้านหนูก็ยังเจอเหมือนเดิมแต่ความอารมณ์ร้อนของพ่อเริ่มเบาขึ้นแต่ก็ยังมีบ้างส่วนพี่ชายก็ยังเหมือนเดิมเป็นมาแบบนี้เรื่อยๆจนหนูเริ่มเข้าม.ปลายและตัวพี่หนูจะจบม.ปลายแล้วหนูจำได้แม่นและจำไม่ลืมจริงๆค่ะคือวันนั้นเป็นวันลอยกระทงแล้วหนูอยากไปลอยกระทงมากหนูไม่ได้ไปงานเทศกาลมา6-7ปีแล้วหนูเลยขอแม่ไปซึ่งตอนนั้นไปกับน้า ลูกสาวของน้า และรุ่นพี่ที่สนิทแถวบ้าน หนูขอแม่ไปแล้วแต่แม่เหมือนจะไม่ให้ไปหนูก็ไม่ได้อะไรแต่เหมือนตอนนั้นหนูน่าจะปิดประตูห้องเสียงดังทำให้พี่ชายคิดว่าหนูหงุดหงิดแล้วก็ใส่อารมณ์กับแม่เลยเดินเข้ามาหาเรื่องจนถึงขั้นลงไม้ลงมือพี่ชายหนูได้เตะและต่อยหนูต่อหน้าแม่หนูทนไม่ไหวก็เลยสวนคืนไปเหมือนกันหนูคิดว่าแม่หนูจะมาห้ามแต่ที่ไหนได้แม่นอนดูหนูกับพี่ทะเลาะกันจนถึงขั้นลงไม้ลงมือกันอย่างนั้น ตลกมากเลย5555 จนทำให้หนูได้รู้แล้วว่าแม่เหมือนจะไม่ได้รักหนูเลยและก็มีอยู่หลายครั้งที่ทะเลาะกันแบบนี้แต่แม่ก็ยังไม่สนใจเหมือนเดิม นึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็ร้องไห้ออกมาตลอด มีอยู่วันหนึ่งเป็นช่วงอยู่ที่โรงเรียนก่อนจะเป็นงานสำคัญพวกหนูก็วุ่นๆยุ่งๆ หนูก็ได้ช่วยครูทำงานปกติแต่เหมือนหนูจะทำงานพลาดไปนิ๊ดเดียว นิดเดียวจริงๆก็โดนบ่นยับเหมือนบ่นแบบเล่นๆแต่ก็แรงพอสมควรอารมณ์ที่ครูพูดตอนนั้นคือเหมือนด่าว่าหน้าด้านไงไม่รู้หนูก็เลยเอาเรื่องนี้มาเล่นตัวเองเรื่องที่โดนพี่ชายกระทืบนี้แหละเหมือนคุยเล่นๆให้ตัวเองไม่คิดมาก+ไม่เครียด แต่เป็นความคิดที่ผิดมากเขากลับจี้กลับบอกว่าสมควรละที่โดนแบบนี้ตอนนั้นทำเอาหน้าเสียแล้วก็น้ำตาคลอเลยค่ะแต่ก็เข้าใจอารมณ์ตอนนั้นทุกคนกำลังขำกำลังมีความสุขก็ไม่อยากขัดบรรยากาศเลยนั่งเงียบๆเหมือนจะมีเพื่อนคนนึงสังเกตก็เลยบอกครูว่าพอแล้วเพื่อนจะร้องไห้แล้วตอนนั้นก็รู้เลยว่าเพื่อนเป็นห่วงแต่ครูก็พูดต่อเหมือนกับว่าตัวหนูเนี่ยร้องไห้เป็นด้วยหรอ 555555
.
.
ก็จบแล้วค่ะเรื่องนี้ก็ยาวหน่อยอยากให้พี่ๆอ่านแล้วช่วยปลอบทำให้หนูไม่เครียดที หนูไม่อยากคิดมากแล้วต้องขอโทษที่บางช่วงอาจจะทำให้งงเพราะพยายามดึงสติให้ไม่ปล่อยโฮหนักกว่าเดิมตอนนี้คือร้องไห้จนน้ำมูกตันจมูกทั้งสองรูเลย55555 ก็ขอบคุณสำหรับคำปลอบล่วงหน้าด้วยนะคะ กระทู้นี้ก็เป็นกระทู้แรกที่เขียนค่ะก็ยังมึนๆเกร็งๆอยู่