เราจบตรี เว้นหนึ่งปี แล้วต่อโทเลย ตอนนี้เรียนเข้าปีที่ 2 แล้วค่ะ ในมหาลัยชั้นนำของไทย อยู่ในช่วงการทำวิจัย เพราะเลือกแบบวิทยานิพนธ์ เผื่อว่าจะต่อยอดได้ในอนาคต แล้วก็ชอบที่จะได้ศึกษาอะไรอย่างลึก แต่ด้วยความที่เราไม่เก่งภาษาอังกฤษ ต้องใช้วิธีลงเรียนภาษาเพื่อให้ผ่านเกณฑ์ขึ้นสอบ พอต้องทำวิจัย เรื่องของเราส่วนใหญ่ต้องศึกษาจากเอกสารต่างประเทศค่อนข้างเยอะ และเวลาที่จำกัด ทำให้เราต้องใช้ AI ช่วยแปลอ่าน ซึ่งก็จะเอาต้นฉบับภาษาอังกฤษมาอ่านเทียบอีกที แต่ให้อ่านเองเลยอันนี้ไม่น่าทัน เพราะอ่านไม่ออกซะทีเดียว ซึ่งงานเขียนก็ออกมาในระดับที่พึงพอใจ ตรวจการคัดลอกก็โอเค แต่พอถอยออกมาประเมินตัวเองในเรื่องความรู้ความสามารถที่ได้จากการทำวิจัยมาครึ่งแรกนี้ พบว่าเราไม่ค่อยมั่นใจในข้อมูลของเราเท่าไหร่ เรากลัวว่าภาษาหรือสิ่งที่แปลออกมาจากข้อมูลต้นฉบับนั้นจะเป็นข้อมูลที่มีการตีความหรือดัดแปลงมากเกินไป เนื่องจากขีดจำกัดทางภาษาของเรา เรารู้สึกว่าเรารู้เท่าที่เราเขียนออกมา หรืออาจจะไม่รู้มากไปกว่าสิ่งที่แปลและเลือกมาใช้ซักเท่าไหร่ เวลาที่ตั้งคำถามในเรื่องนั้นในมุมที่กว้างกว่านั้น หรือลึกซึ้งกว่านั้น เราจะเริ่มงง ๆ ไม่มั่นใจที่จะบอกว่าเข้าใจไปซะทั้งหมดของข้อมูลที่นอกเหนืองานเขียน เลยรู้สึกว่าความเชี่ยวชาญในเรื่องที่ตัวเองทำเหมือนจะยังไม่มากพอสำหรับระดับ Master's degree (หรือไม่?) แต่ไม่ได้จะทิ้งหนีนะคะ แค่กรณีที่ต้องใช้ความรู้หลังการศึกษาอาจจะดูไม่เชี่ยวชาญมากพอ เลยอยากทราบมุมของท่านอื่น ๆ ว่า คิดเห็นอย่างไร มีประสบการณ์ในลักษณะนี้ไหม หรือมีวิธีการจัดการอย่างไร กับสิ่งนี้บ้าง