หนูเป็นนักเรียน ม.1 และอยากสอบถามเพื่อนๆ หรือพี่ๆ ที่เคยผ่านวิชาว่ายน้ำมาแล้ว หนูเข้าใจว่าวิชานี้เป็นทักษะที่สำคัญมาก เพราะเกี่ยวข้องกับการเอาตัวรอด และมีประโยชน์ต่อสุขภาพร่างกาย แต่หนูคิดว่าการเรียนและการสอบว่ายน้ำควรคำนึงถึงความพร้อมและความสมัครใจของเด็กๆ มากกว่าการบังคับให้ทุกคนต้องผ่านมาตรฐานเดียวกัน

หนูเองพอว่ายน้ำได้ในระดับหนึ่ง แต่ยังมีความกลัว โดยเฉพาะเมื่อต้องว่ายข้ามฝั่ง ซึ่งเป็นสระน้ำลึก และพอถึงเวลาสอบปลายภาค ความเครียดก็ยิ่งทวีคูณ เพราะรู้ว่าทุกสายตาจับจ้อง และถ้าทำไม่ได้ดีพอก็จะส่งผลต่อคะแนนการเรียน ครั้งนี้หนูมีประจำเดือนแต่ก็ยังต้องลงสอบ ซึ่งทำให้รู้สึกไม่สบายตัวและเพิ่มความกังวลเข้าไปอีก

วันนี้ หนูได้คุยกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่ร้องไห้ เธอเล่าว่าเธอว่ายน้ำไม่เป็นเลย และกลัวมากว่าอาจจะติด ร แต่สิ่งที่ทำให้เธอร้องไห้จริงๆ ไม่ใช่เพราะแค่เรื่องคะแนนหรือการสอบ แต่มันคือความกดดันสะสมจากหลายอย่าง คำพูดของครูที่เธอรู้สึกว่ากลายเป็นแรงกดดันแทนที่จะเป็นกำลังใจ และบรรยากาศของการสอบในสระที่มีคนมากมายมองมาที่เธอ สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกอาย ไม่มั่นใจ และไม่กล้าลงมือทำเต็มที่

หนูเข้าใจว่าการว่ายน้ำเป็นทักษะที่มีประโยชน์ และการฝึกฝนเป็นสิ่งสำคัญ แต่สิ่งที่ต้องพิจารณาคือ ‘ความสามารถและสภาพจิตใจของแต่ละคนไม่เหมือนกัน’ บางคนว่ายได้ดีและพร้อมจะทำให้ดีที่สุด แต่บางคนแม้จะพยายามแล้ว ก็ยังติดกำแพงของตัวเอง ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถก้าวข้ามความกลัวได้เพียงเพราะถูกบังคับให้ทำ

ดังนั้น หนูคิดว่าวิชานี้ไม่ควรเป็นเรื่องของ ‘การบังคับให้ทุกคนต้องทำได้ดี’ แต่ควรเป็นเรื่องของ ‘การให้โอกาสเรียนรู้ตามศักยภาพของแต่ละคน’ บางคนอาจต้องใช้เวลามากกว่าคนอื่น บางคนอาจต้องการวิธีการเรียนรู้ที่แตกต่างไป และบางคนอาจยังไม่พร้อมจริงๆ ถ้าให้ทางเลือกที่หลากหลาย เช่น การให้คะแนนตามความพยายาม หรือการมีตัวเลือกอื่นสำหรับคนที่ทำไม่ได้เลย มันอาจช่วยให้ทุกคนได้เรียนรู้โดยไม่ต้องรู้สึกแย่กับตัวเอง และไม่ทำให้การว่ายน้ำกลายเป็นฝันร้ายของบางคน

เพราะสุดท้ายแล้ว การเรียนรู้ควรเป็นสิ่งที่พัฒนาเรา ไม่ใช่ทำให้เรากลัวหรือหมดความมั่นใจในตัวเอง