สวัสดีค่ะ อันนี้จะออกแนวระบายหน่อยนะคะ แล้วก็อยากได้มุมมองของแต่ละคนค่ะ
ตอนนี้เราเป็นนักศึกษาอยู่ปี4แล้วค่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครค่ะ ก็จะมีเพื่อนสนิทอยู่2-3คนที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมค่ะ ตอนนี้ก็ยังมีติดต่อกันอยู่บ้างค่ะ มีอะไรคุยกันตลอด มีปัญหาอะไรก็พูดคุยกันตรงๆค่ะ แทน3คนเป็น A B C นะคะ Aเป็นคนที่ยังติดต่อกับเราอยู่ค่ะอันนี้เพื่อนก็มีโปรเจคที่ต้องทำแต่ก็ยังไม่หายจากเราไปไหน Bมีเพื่อนกลุ่มใหม่ไม่ได้ติดต่อกันแล้วค่ะ C เป็นเพื่อนสนิทอีกคนมีอะไรมาเล่าให้กันฟังตลอด แต่กับ C เราต้องปรับตัวเยอะจริงๆค่ะ เราเคยเปิดใจคุยกันแล้วเราไม่ชอบส่วนไหนของกันและกัน เราก็พยายามปรับตัวเข้าหาเขา กลายเป็นว่าหลังๆมาเราพบว่าตัวเองเหนื่อยมากค่ะที่ต้องพยายามรักษาความสัมพันธ์ไว้เพื่อที่จะให้ไปต่อได้ แต่ตอนนี้เราเริ่มอยู่กับตัวเองได้ดีขึ้นแล้วค่ะ เข้าใจคำว่าเพื่อนที่ดีที่สุดคือตัวเราอย่างแจ่มแจ้งแล้วค่ะ
เราเข้าใจว่าพอถึงจุดหนึ่งทุกคนต่างก็มีเป้าหมายของตัวเอง โฟกัสกับอนาคตของตัวเอง แต่กลายเป็นว่าคนเราจะไม่ติดต่อกับเพื่อนๆรอบข้างเลยหรอคะ ทั้งๆที่ไม่ได้มีปัญหากันเลย อยากฟังประสบการณ์ของทุกๆคนค่ะ