คือเราซิ่วมา1ปีแล้วได้มาเรียนสาขานึงที่มีรุ่นน้องที่เรียนในปีเดียวกันดรอปเรียนเพราะเหตุผลว่า “เพื่อนในสาขาtoxic“ จนมาเจอกับตัวเอง ด้วยความที่เราเป็นซึมเศร้าเราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้น้องเค้าไม่พอใจเรามั้ย อยู่ๆเพื่อนในกลุ่มเดียวกันก็ถอยห่าง ไม่คุย ไม่ถาม ทำหน้าไม่พอใจเวลาเจอกัน เราเป็นคนให้ความสำคัญกับเพื่อนมากๆพอมาเจอแบบนี้มันรู้สึกว่าเราทำอะไรผิดหรอ?(จนมันดูเหมือนเราด้อยค่าตัวเอง)คำพูด การกระทำของเพื่อนกลุ่มนั้นมันทำให้เราอาการแย่ลง เราเคยคิดอยากฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหาพวกนี้ แต่เรายังมีเพื่อนที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องอีก3คนที่คอยกอดเราไว้ แต่ทุกครั้งที่เจอกลุ่มนั้นความรู้สึกด้อยค่าของตัวเองก็กลับมาอีก มันวนอยู่ในหัวว่า เราทำอะไรผิดหรอ? แต่อีกใจก็แบบเราไม่อยากเอาสิ่งๆนี้มาทำร้ายสุขภาพจิตเรา และมีวิชานึงต้องทำงานร่วมกันทั้งชั้นปีแล้วความเป็นพิษมันยิ่งทวีคูณเข้าไปอีก จนทำให้เราอยากดรอปทั้งๆที่อีก1ปีเราจะจบ เราใช้คำว่าอดทนๆๆจนเราไม่อยากอดทน เรากินยา ปรับยาเป็นว่าเล่น อาการขึ้นๆลงๆจนบางวันอยากจบชีวิตด้วยซ้ำ โคตรทรมาน ขอบคุณที่รับฟังเรานะคะ
สังคมมหาลัยร้อยพ่อพันแม่เสียสุขภาพจิตสุดๆ