(ห้ามอ่านก่อนหรือขณะทานอาหาร 
โดยเฉพาะบทสุดท้าย)

ในช่วงที่อาการของโรคอัลไซเมอร์เริ่มๆ
แม่ก็จะยังใช้ชีวิตปกติได้ดี เหมือนเราๆนี่แหละ
แต่ค่อยๆมีสิ่งเปลี่ยนแปลงที่เราต้องคอยสังเกต 
ทีละนิด ทีละน้อย ที่ไม่อาจละเลย

เช่นเรื่องการอาบน้ำ เข้าห้องน้ำ แปรงฟัน

การอาบน้ำ
หลังๆ แม่เข้าห้องน้ำรอบละ ชม-2 ชม.
พอนานเข้า เราก็เริ่มสงสัย
เพราะจะอาบน้ำสะอาดไหม มีแปรงฟันไหม
เข้าห้องน้ำเป็นยังไง ทำอะไรตั้งนาน 
ทุกครั้งออกห้องน้ำ ก็ตรวจดู ก็เรียบร้อยดี
แม่ยังไม่ให้ช่วยอาบน้ำ เพราะอายเรา

แต่ กลิ่นตัวแม่แรงขึ้นเรื่อยๆ จนเราทนไม่ไหว
วันนึงจึงหลอกให้แม่เปิดประตู เพราะสงสัยว่าแม่ทำอะไร

แม่จึงห่มผ้าออกมา ตัวแห้ง พื้นแห้ง
สรุปเข้าไปทำอะไร 1/2 ชม.
ไม่ได้อาบน้ำใช่มั้ย เราจึงจับอาบน้ำเลย ดื้อก็ไม่สน
เพราะไม่ไหวแล้ว กลิ่นตัวแรงเกิน

เมื่ออาบให้ 1 ครั้ง เแม่ก็คงสบายตัวบวกเริ่มชิน
ก็ยอมให้เราอาบให้ทุกครั้ง

ฟัน

ต่อไปก็เรื่องของฟัน พาเข้าคลินิค ตรวจฟันทุกซี่ ฟันผุอุด ไหนต้อวถอด ถอน แล้วทำฟันปลอมใหม่ให้แม่

ส่วนการเข้าห้องน้ำ

ช่วงหลัง แม่เข้าห้องน้ำ 1 ชม.
ช่วงนั้นแม่ยังไม่ต้องใช้ผ้าอ้อมเพราะยังรู้เรื่องดี
เวลาไปห้าง ออกจากห้องน้ำ
ปกติพอแม่ออกมา เราจะสำรวจความสะอาดให้
แต่วันนึง เมื่อสำรวจ
มันกระจายมาก ตามผนัง โถ พื้น ...
และกางเกง
เราต้องทำความสะอาดอยู่นานมาก 555
เวลานั้นขำไม่ออกนะ
และเมื่อพาแม่ล้างมือ 

แม่ก้มหยิบทิชชู่ ในถังขยะ มาเช็ดปาก
อึ้ง....มากเลย ตอนนั้น
ไม่อยากคิดตอนเค้าอยู่ห้องน้ำคนเดียว ทำอะไรบ้าง
หลังจากนั้น ไม่เคยปล่อยแม่เข้าห้องน้ำเองอีกเลย

เล่าประสบการณ์ไว้ เผื่อผู้ดูแลท่านอื่น 
แรกเริ่มที่อาจต้องเจอต้องสังเกต ห้ามละเลย
และต้องบังคับให้เราอาบน้ำให้ถึงจะไม่ยอมก็ตาม
การดูแลรองเท้าก็สำคัญค่ะ ปกติแม่ใส่แตะ
วันนึงสะดุดล้มนิ้วขาฉีกเลย 
ต้องเปลี่ยนแบบสวมรัดส้น ยางใต้รองเท้าห้ามลื่น