ขอเล่าย้อนอดีตนะคะ
อยากแสดงให้เห็นว่า
พฤติกรรมบางอย่างของผู้ป่วยอัลไซเมอร์
บางครั้งก็ไม่ได้เกิดจากตัวโรคเอง
แต่เกิดจากบุคคลรอบตัวก่อให้เกิด
=========
เมื่อคนในบ้านสร้างปัญหา หาประโยชน์จากคนป่วย
ครั้งนึงของในบ้านหาย จดสต็อกไม่ตรงยอดขาย
ย้อนตรวจรายวัน ย้อนนึกทบทวน พลาดตรงไหน
ย้อนดูกล้องวงจรปิด
เห็นแม่แอบขโมยช่วงกลางดึก
ถึงว่าช่วงนี้แม่ไล่เราไปอาบน้ำเร็วขึ้น
ไม่ก็ให้รีบขึ้นนอนไวๆ
วันนึง จึงมาจับขโมย แม่ตกใจมาก
เราถามว่าแม่จะเอาไปไหน ก็ตอบไม่ได้
จึงบอกแม่ว่า ทำแบบนี้ไม่ได้ มันคือขโมย
เราจะไม่มีของขาย ขายของไม่ได้
เราจะไม่มีตังค์ซื้อขนมนะ อยากกินขนมไหม
แม่ก็จะไม่มีขนมกินด้วยนะ ไม่ได้กินขนมเลยนะ
และบอกแม่ว่า
แล้วเราก็เสียใจมากด้วย ร้องให้มากมาย
แม่เห็นน้ำตา คงรู้สึกเสียใจ คนป่วยก็มีหัวใจ
แต่...เดี๋ยวก็คงลืม
ไม่กี่วันต่อมาเพื่อนบ้านมาทวงตังค์
บอกแม่ไปขอยืม เงินไม่ใช่น้อยๆ หลายหมื่น
ทั้งตกใจบวกสงสัยจะยืมไปทำไม
และมันจริงใช่ไหม อันนี้ต้องพิจารณา
ประกอบจากบุคคลที่มาทวงด้วย
ตอนแรกแม่ไม่ยอมบอก
เพื่อนบ้านบอกเล่าว่า
เห็นแม่บอกว่าจะยืมไปให้น้องชายเรา
เค้าถามแม่ทำไมไม่ขอเรา
แม่บอกเรา งก ไม่ให้หรอก
เราจึงต้องคืนเงินเพื่อนบ้านไป
แล้วขออย่าให้แม่ยืมไปอีก
สักพักแม่จึงยอมบอก ว่าน้องสอนให้ขโมย
หาเงินไปให้ ไม่ได้ก็ไปหายืมให้ที
(คนป่วยก็เหมือนเด็ก)
เลยโทรถามญาติที่อยู่กับน้อง
จึงรู้ว่า น้องชายซื้อกระเป๋าลุ่ยๆ..ให้แฟน
พูดไม่ออก ไม่รู้จะว่าอะไร
ไม่คิดได้คืนเพราะมันเสเพลมาก
แต่หลอกคนป่วยมาขโมยของ
รู้ทั้งรู้ ใจคนทำด้วยอะไร
แต่ก็ต้องว่าไป และต้องระวังมากขึ้น
หลังจากนั้นพาแม่ไปห้างเหมือนที่เคยไป
แต่พอไม่มีคน แม่บอกเรา
ทำท่า จุ๊ๆ แล้วจะหยิบของใส่กระเป๋า
บอกไม่มีคนเห็น รีบๆ สิ
เราบอกไม่ได้ ไม่เห็นก็เป็นขโมย
ตำรวจจับนะ ไม่กลัวหรอ
พอคนเดินมา แม่ตกใจมาก
เหมือนเด็กโดนจับได้
เหมือนวันที่เราจับแม่ได้ว่าขโมย
เหมือนว่าแม่จะเล่นสนุก แต่เราไม่สนุก
จึงรู้ว่ามีพฤติกรรมแปลกใหม่ ต้องระวัง
มือนึงจับแม่ตลอด อีกมือให้แม่เข็นรถ
มือจะได้ไม่ว่างไปหยิบของอีก
ไม่ก็ให้ช่วยถือกระเป๋า หรือ
ไม่ก็ต้องซื้อขนมให้ถือไว้ตลอดเวลาไปห้าง
ตัวต้องติดกันตลอดเวลาเลย
ไม่ง่ายนะที่ต้องคอยระวัง
หลังจากนั้นแม่ก็กลัวตำรวจ
เวลาเห็นเครื่องแบบตำรวจเดินมาใกล้
จะรีบแอบหลังเราหรือจะรีบเดินหนี
========
ปัญหาการดูแลผู้ป่วย ก็วุ่นอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้เครียดเพิ่ม คือ
คนอื่นในครอบครัวนี่แหละ
เมื่อแม่เริ่มขโมยของ
อยากแสดงให้เห็นว่า
พฤติกรรมบางอย่างของผู้ป่วยอัลไซเมอร์
บางครั้งก็ไม่ได้เกิดจากตัวโรคเอง
แต่เกิดจากบุคคลรอบตัวก่อให้เกิด
=========
เมื่อคนในบ้านสร้างปัญหา หาประโยชน์จากคนป่วย
ครั้งนึงของในบ้านหาย จดสต็อกไม่ตรงยอดขาย
ย้อนตรวจรายวัน ย้อนนึกทบทวน พลาดตรงไหน
ย้อนดูกล้องวงจรปิด
เห็นแม่แอบขโมยช่วงกลางดึก
ถึงว่าช่วงนี้แม่ไล่เราไปอาบน้ำเร็วขึ้น
ไม่ก็ให้รีบขึ้นนอนไวๆ
วันนึง จึงมาจับขโมย แม่ตกใจมาก
เราถามว่าแม่จะเอาไปไหน ก็ตอบไม่ได้
จึงบอกแม่ว่า ทำแบบนี้ไม่ได้ มันคือขโมย
เราจะไม่มีของขาย ขายของไม่ได้
เราจะไม่มีตังค์ซื้อขนมนะ อยากกินขนมไหม
แม่ก็จะไม่มีขนมกินด้วยนะ ไม่ได้กินขนมเลยนะ
และบอกแม่ว่า
แล้วเราก็เสียใจมากด้วย ร้องให้มากมาย
แม่เห็นน้ำตา คงรู้สึกเสียใจ คนป่วยก็มีหัวใจ
แต่...เดี๋ยวก็คงลืม
ไม่กี่วันต่อมาเพื่อนบ้านมาทวงตังค์
บอกแม่ไปขอยืม เงินไม่ใช่น้อยๆ หลายหมื่น
ทั้งตกใจบวกสงสัยจะยืมไปทำไม
และมันจริงใช่ไหม อันนี้ต้องพิจารณา
ประกอบจากบุคคลที่มาทวงด้วย
ตอนแรกแม่ไม่ยอมบอก
เพื่อนบ้านบอกเล่าว่า
เห็นแม่บอกว่าจะยืมไปให้น้องชายเรา
เค้าถามแม่ทำไมไม่ขอเรา
แม่บอกเรา งก ไม่ให้หรอก
เราจึงต้องคืนเงินเพื่อนบ้านไป
แล้วขออย่าให้แม่ยืมไปอีก
สักพักแม่จึงยอมบอก ว่าน้องสอนให้ขโมย
หาเงินไปให้ ไม่ได้ก็ไปหายืมให้ที
(คนป่วยก็เหมือนเด็ก)
เลยโทรถามญาติที่อยู่กับน้อง
จึงรู้ว่า น้องชายซื้อกระเป๋าลุ่ยๆ..ให้แฟน
พูดไม่ออก ไม่รู้จะว่าอะไร
ไม่คิดได้คืนเพราะมันเสเพลมาก
แต่หลอกคนป่วยมาขโมยของ
รู้ทั้งรู้ ใจคนทำด้วยอะไร
แต่ก็ต้องว่าไป และต้องระวังมากขึ้น
หลังจากนั้นพาแม่ไปห้างเหมือนที่เคยไป
แต่พอไม่มีคน แม่บอกเรา
ทำท่า จุ๊ๆ แล้วจะหยิบของใส่กระเป๋า
บอกไม่มีคนเห็น รีบๆ สิ
เราบอกไม่ได้ ไม่เห็นก็เป็นขโมย
ตำรวจจับนะ ไม่กลัวหรอ
พอคนเดินมา แม่ตกใจมาก
เหมือนเด็กโดนจับได้
เหมือนวันที่เราจับแม่ได้ว่าขโมย
เหมือนว่าแม่จะเล่นสนุก แต่เราไม่สนุก
จึงรู้ว่ามีพฤติกรรมแปลกใหม่ ต้องระวัง
มือนึงจับแม่ตลอด อีกมือให้แม่เข็นรถ
มือจะได้ไม่ว่างไปหยิบของอีก
ไม่ก็ให้ช่วยถือกระเป๋า หรือ
ไม่ก็ต้องซื้อขนมให้ถือไว้ตลอดเวลาไปห้าง
ตัวต้องติดกันตลอดเวลาเลย
ไม่ง่ายนะที่ต้องคอยระวัง
หลังจากนั้นแม่ก็กลัวตำรวจ
เวลาเห็นเครื่องแบบตำรวจเดินมาใกล้
จะรีบแอบหลังเราหรือจะรีบเดินหนี
========
ปัญหาการดูแลผู้ป่วย ก็วุ่นอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้เครียดเพิ่ม คือ
คนอื่นในครอบครัวนี่แหละ