เราจะวาปไปอยู่อีกโลกหนึ่ง ไม่ใช่นรกหรือสวรรค์ แต่เป็นสถานที่กว้างใหญ่มหาศาล
ประมาณว่ารับผู้คน ดวงวิญญาณได้ไม่มีขีดจำกัด 
หลายคนพอไปถึงแล้ว ถึงกับอุทานว่า "รู้งี้ กุมาตั้งนานแล้ว"
แต่ผมยังไม่เจอใครที่บอกว่ามาแล้ว ไม่ชอบเลย อาจจะมีแต่ยังไม่เจอคนๆนั้น
อันนี้เป็นความรู้สึกลึกๆ แต่ก็นะ สงสัยจะดูหนังดูซีรีส์เยอะเกินไป

อีกเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมสดๆร้อนๆ 
อาทิตย์ที่แล้ว ตอนสี่โมงเย็นกว่าๆ ทำงานแล้วรู้สึกเพลียๆเลยเดินไปนอนที่โซฟา (ปกติไม่ค่อยนอนกลางวัน)
ที่บ้านไม่มีใครอยู่ จำได้ว่าล้มตัวลงนอนก็หลับเลย สงสัยจะเหนื่อยมาก
และจำได้อีกว่า การนอนครั้งนี้ ไม่ได้ฝันอะไรเลย หรือฝันแต่จำไม่ได้ หรือเพราะมันนอนไม่นาน มันเลยยังฝันน้อยอยู่

อยู่ดีดีผมก็ตื่นขึ้น นึกภาพนะ ตื่นแบบลืมตาขึ้นมาเลย ไม่นะไม่มีอะไรเสียงอะไร ทำให้ตกใจตื่น
แต่แบบว่า อยู่ดีดี มันก็ลืมตาขึ้นมาเลย ผมก็งงๆ มองไปทางหน้าบ้าน ก็มองเห็นประตูปิดอยู่ 
ตอนนั้นใจผมคิดขึ้นมาว่า "ที่นี่ที่ไหน? ทำไมเรามาอยู่ที่นี่?"
ผ่านไปสักห้าวินาที สมองก็ค่อยๆประมวลผล อ๋อ ก็อยู่บ้านเรานี่ไง ผมก็หยิบมือถือมาดู ตอนนั้นอีกห้าโมงครึ่ง
ผมก็นอนนิ่งๆสักพัก แล้วก็ลุกขึ้นมา ดำเนินชีวิตปกติสุขต่อไป

ผมก็มานึกว่า ทำไมเราลืมตาขึ้นมา เราถึงคิดแบบนั้น
แต่ก็คงเหมือนมือถือ ปิดเครื่องไป เปิดใหม่ มันก็ต้องหมุนๆวนๆงงๆสักหน่อย
เล่าสู่กันอ่านครับ