เราเคยคิดเฉยๆๆ

คำว่าประชาธิปไตย คือ ทุกคนมีสิทธิมีเสียงแสดงออกได้เต็มที่ จะเห็นได้ว่า ไอ้ระบบนี้ ที่ประเทศโลกที่1ใช้กัน (ชีวิตคนในประเทศก็ไม่ได้จะดีไปทุกคน เหมือนกันทั่วโลกคือ คนรวยก็รวยล้นฟ้า คนจนก็จนแทบไม่มีที่ยืน) คนรวยก็อาศัยเงินในการเอาเปรียบคนจนอยู่ร่ำไป

มันไม่มีทางที่ สถานะ คนจน กับ คนรวยจะเท่ากันได้เลย (ไม่มีวัน และไม่มีวันจะเกิด เหมือนเราอยู่กันคนละโลก)

ใครอยากด่า อยากว่าอะไรก็ได้ นักการเมืองก็โกงกินไปเรื่อยๆ ใครเสี่ยงข้างมากก็ได้ผลประโยชน์ไป

ต่อให้เราจะเลือกตั้งใครมาก็ตาม แต่ถ้าระบบการเมืองมันเล่นใต้โต๊ะกัน ก็ไร้ประโยชน์ เพราะกฏหมายมันมีช่องโหว่มากมาย กฏหมายแทบไร้ค่า เพราะคนรวยอยู่เหนือกฏหมายได้ตลอด (หมายถึงที่ไทยนะ)

เราแค่สมมุติ ถ้าเอาระบบ เผด็จการ ยกตัวอย่าง(แบบจีน)จากประเทศที่เคยยากจนกว่า50ปีก่อน คิดดูแค่ 50ปี กลับมายิ่งใหญ่เป็นมหาอำนาจโลกได้ทั้งเศรษฐกิจ ที่ทุกคน เท่าเทียมกัน จะรวยขนาดไหน ก็ไม่มีกรรมสิทธิในพื้นที่ดินของตัวเองได้
ที่ยกจีน เพราะ เค้าสร้างเองไง ทำของตัวเอง จนแข็งแกร่ง ทั้งAI  /  IT เทคโนโลยี นวัตรกรรม ความเจริญ การดูแลบ้านเมือง แถมค่าครองชีพก็กระจายให้ไม่ให้ประชาชนแบกรับมากไป เพราะรัฐบาลดูแลประชาชนจริงๆ อย่างจีน ค่าโดยสารระบบรถส่งโครตถูก ถูกกว่าไทยหลายเท่า แถมระบบขนส่งเค้า แบบเจริญกว่าไทยหลาย10เท่า ที่ไม่ได้ให้เอกชนตั้งราคาเอง เอื้อผลประโยชน์เข้าตัวเองมากสุด จะขึ้นราคาค่าครองชีพก็ทำไม่สนใจ คนจนจริงๆ ต่างจากไทย 100กว่าปี คนรวยก็รวย คนจนก็จนเหมือนเดิม

และทุกคนเคารพกฏหมายเท่ากัน แต่(ผู้นำต้องแข็งแกร่งมากนะ เราหมายถึงต้องแบบเก่งจริงๆนะ)

กฏหมายก็อยู่เหนือสูงสุด จะรวยแค่ไหนก็ซื้อ ความถูกต้องไม่ได้ ต้องอยู่ใต้กฏหมายหมด คนชั่วต้องโดนลงโทษสถานเดียว

การรักษาพื้นแผ่นดินก็เป็นเรื่องที่ หลายประเทศที่คิดจะเข้ามาหาผลประโยชน์จากไทยก็น้อยลง

แต่รัฐบาล ต้องเก่งและวิสัยทัศน์กว้างไกลมากนะ เราแค่คิดเฉยๆ เอาผลประโยชน์ประชาชนเป็นที่ตั้ง ทำเพื่อประชาชนจริงๆให้เท่าเทียมกัน

มันจะดีกว่านี้ไหม คนรวยกับคนจน ก็จะใกล้ๆกัน ไม่ได้แตกต่างสุดขั้วแบบทุกวันนี้


เราแค่คิดเฉยๆนะ