พอลองคิดๆดู เราใช้ชีวิตในแบบของเราเสียดีกว่า
ทำเลเวลตัวเองให้สูงขึ้น อยู่กับศรัทธา มั่นคงไม่สั่นคลอน
สละชีวิตเนื้อหนัง ทำประโยชน์ให้คนอื่น เป็นกระโถนให้คนปลดทุกข์
นิพพานหรือการหลุดพ้นอะไรไม่เห็นจะจำเป็น
พระพหรม ที่กระโดดมาขวางขอให้พระพุทธเจ้าแสดงธรรม
หรือ พระอินที่มาดีดพิณ พวกนั้นก็ไปนิพพานได้ เขาก็ยังไม่ไปกันเลย

พระพุทธเจ้าสอนธรรม คน กับ สอนเทวดา ก็สอนกันคนละอย่าง
นิพพานไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น สุญตาบ้าบอคอแตกอะไรก็เหลวไหล

สู้เกิดซ้ำๆมาทำประโยชน์ให้จักรวาลยังดีกว่า

ขนาดอรหันต์เอง ก็ยัง สามารถวนกลับมาเกิดได้