คือเราอายุ19 ปี ออกเรียนกลางคันตอนม.5 ตอนนี้จึบมีแค่วุฒม.3 หาสมัครทำงานโรงงานเพื่อรอเรียนกศน.จบ จะไปเรียนต่อที่มอราม (เหตุผลที่ออกกลางคันขอไม่บอกนะคะ บอกแค่ว่าเป็นเรื่องครอบครัว) 

คือเรากับแม่ความสัมพันธ์มันอธิบายไม่ถูก แมาเป็นพวกที่เวบาได้ด่าก็ด่าเหมือนไม่ใช่ลูกเลยทสะสมแบบนี้มาหลายปีจนเราเริ่มรู้สึกไม่อยากใกล้ชิดกับแม่
กระทั่งตอนนี้ เขาอยากให้เราทำงานมาก พยายามไล่ให้ไปหางานตลอด เพราะค่าใข้จ่ายเยอะ ค่าบ้าน 4000 ค่ารถ 6000  ยังไม่รวมค่าใข้จ่ายอื่น ค่าน้ำค่าไฟ แต่ไม่เคยเกินสองพัน ส่วนหนี้อย่างอื่นไม่รู้ว่าเขามีไหม เงินเดือนแม่ไม่ถึง 18,000 ก็เข้าใจนะคะ ตอนนั้นเราทำงานช่วยแม่คนเดียว ให้เขาเดือนละเกือบ7000 ตรงนี้ถือว่าน้อยไหมคะ 

และไม่นานมานี้น้องชายเพิ่ง18 ทำงานได้ เราตกลงกับแม่แม่ จะให้เดือนละ 5000 กับน้อง รวมกันก็ 10000 แล้ว แต่เขาบอกว่าจะมาคนละ5000 อะไร ค่าใช้จ่ายในบ้านตัวเองก็ไม่ได้เป็นคนจ่าย มีเงินซื้อแต่ขนมกินไปวัน ๆ ซึ่งมันถูกต้องหรอคะ เงินน่ะ เราไม่เคยขอเขาเลยตลอดสามปีมานี้ ย้ำว่าไม่เคย ขอ100ยังขอยากเบยค่า ทุกอย่างเราใข้เงินตัวเองซื้อ เราโตแล้วนะคะ ค่าของใช้ส่วนตัว ค่ากิน อะไรบลา ๆ คือเราก็ต้องมีเงินได้ใช้ชีวิตบ้าง แต่เขาจะเอาเงินมากกว่านั้น ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่ามันไม่พอตรงไหน ตอนเราสองคนยังไม่ทำงาน ก็ไม่ได้ลำบากถึงขนาดนั้น เขายังมีเงินปั่นสล็อตด้วยซ้ำ อ้อลืมบอก เราขายของให้เขามาตอลดก่อนจะได้งาน ส่วนเงินตรงนี้ก็ไม่เคยได้ 

เราคิดว่าเราจะออกไผอยู่คนเดียว เราเหนื่อยงาน แบ้วยังมาเหนื่อยกับครอบครัวอีก เราไม่รู้ว่าทุกคนจะเข้าใจเรามากน้อยแค่ไหน แต่บอกได้เลยว่า คำพูดของแม่ที่พูดกับเรานั้น คนเป็นแม่ไม่ควรพูดออกมาเลบค่ะ เราเสียใจขนาดที่ไม่อยากเจอเขาเพราะระแวงจะโดนด่าโดนว่า 

เราคิดว่าจะออกไปอยู่คนเดียว ทำงานเก็บเงินเรียนไปด้วยจะดีไหมคะ 😭