คือหนูเหมือนเป็นคนขาดความอบอุ่นอะค่ะ ตั้งแต่เด็กแล้ว คนที่บ้าน(ยาย พี่ ลุง ) รักแต่หลานที่อยู่ข้างบ้าน เหมือนว่าเขาไม่เคยจะชู้ดเราเลย น้องอยากได้อะไรก็ได้หมด อยากกินอะไรก็ได้กินโดนตามใจทุกอย่าง ตอนเด็กเราสนิทกับน้องมาก เลยแอบหมั่นไส้ชอบหยิกชอบตีแรงๆ เพราะรู้สึกอิจฉาค่ะ มันจะมีครั้งหนึ่งที่ พี่เราพาครอบครัวน้องไปเที่ยวบ้านแม่เขา แต่เขาไม่ชวนเราเลยค่ะ เราไม่รู้เรื่องจนกระทั่งน้องเราพูดออกมา เหมือนเชิงแบบ เราไม่ได้ไปอะไรแบบนี้ ตอนนั้นโคตรเสียใจเลยค่ะ คือเราไม่รู้อะไรเลย ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันกินน้ำกินข้าวหม้อเดียวกัน ตอนอยากได้อะไรจากเขา ก็ไม่เคยกล้าขอ พอขอทีเขาก็ไม่ให้ เขาอคติกับหนูไปหรือเปล่าคะ แต่พอโตมาห่างๆกันแล้ว ก็ไม่ได้คิดถึงช่วงนั้นแล้ว แต่ก็กลับมาคิดอีกเขาลงสตอรี่ไปเที่ยวด้วยกันแล้วไม่ชวนเราทั้งที่เราเป็นหลานในสายเลือดแท้ๆ ก็เลยคิดย้อนไปอดีตหมดเลยค่ะอาการเสียใจก็กลับมา พี่สาวจะกลับมาบ้านตรงกับวันเกิดของน้องทุกปี เรากับน้องเกิดห่างกันแค่เดือนเดียว แต่เราไม่เคยได้รับอะไรอย่างนั้นเลยค่ะ แม้แต่คำอวยพรก็ไม่มี เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้แล้วค่ะ ควรทำยังไงดีคะ อยากมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้แบบที่ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรแบบนี้ เรารู้สึกแย่กับน้องอยู่นะคะ ทั้งที่น้องไม่ผิด แต่มันก็อดไม่ได้