เรื่องคือปู่เสียไปตั้งแต่กันยาปีที่แล้วค่ะ หลังจากนั้นมาเวลาทำอะไรหลายอย่างย่าก็จะพูดถึงตลอด โดยเฉพาะเวลากิน เราก็เข้าใจนะคะว่าผูกพันเพราะอยู่กันมานาน ตรงนี้เรายังพอทนได้ค่ะ ถึงจริงๆจะไม่อยากได้ยินก็ตาม แต่ก่อนนอนย่าเราจะชอบไปพูดกับรูปปู่ที่ตั้งไว้ตรงกลางบ้านทุกวันค่ะ เราได้ยินทุกครั้งจะเครียดทุกครั้ง จนวันนี้เรายืนอยู่ในจุดใกล้ๆได้ยินย่าพูดไปเรื่อยๆหลายประโยคเราเริ่มอึดอัดแล้วก็กรี๊ดออกมา รีบวิ่งไปหยิบหูฟังมาใส่ อาการแบบนี้ปกติมั้ยคะ คือไม่ได้ตั้งใจจะลืม ถึงขนาดพูดถึงไม่ได้นะคะ ทุกวันนี้พยายามตั้งใจจะใช้ชีวิตเหมือน เสียใจบ้างแต่ไม่นาน แต่พอได้ยินอะไรแบบนี้เรื่อยๆเหมือนตอกย้ำให้ยิ่งเสียใจ เสียดายอะไรหลายอย่าง หดหู่ค่ะ มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างรึเปล่าคะ