เริ่มจากเราเป็นเจ้าของกิจการ เช่าตึกพาณิชย์กลางตลาดเพื่อประกอบธุรกิจหลายอย่างแต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำแล้วรู้สึกท้อใจกับความคิดและการกระทำส่วนบุลคล
เราทำห้องน้ำหยอดเหรียญ ทางเข้าเป็นแบบประตูเหล็กกั้นแบบหยอดเหรียญซึ่งคิดค่าเข้าต่อคนคือ3บาท แต่เรามีแม่บ้านคอยทำความสะอาดตลอดทั้งวันเพื่อให้ห้องน้ำสะอาดไม่เหม็นทุกคนที่เข้าจะได้ทำธุระอย่างสบายใจ มีพัดลมให้ทุกห้อง สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆเรามีให้ครบ ขอแค่คนละ3บาทเท่านั้น
แต่ลูกค้าของเราส่วนหนึ่งไม่สามารถให้เราได้ เขาจึงเกาะกันเข้าซ้อน2คนจ่าย3 หรือซ้อน3คนจ่าย3บาท
สิ่งนี้ทำให้เราเสียหายมากตามจำนวนผู้ที่ทำ เพราะเรามีค่าใช้จ่ายต่อเดือนคือเช่าตึก45,000 ค่าไฟเฉลี่ย20,000 ค่าน้ำเฉลี่ย15,000 ค่าแม่บ้าน12,000 ค่าคนนั่งแลกเหรียญ10,000 ทั้งหมดคือรายจ่ายที่ต้องแบกรับแต่...ทำไมลูกค้าหรือผู้คนถึงไม่เห็นใจเจ้าของกิจการบ้าง
พอเงินที่ได้มันไม่บาลานซ์กับรายจ่ายแล้วยิ่งมาเห็นพฤติกรรมคนบางกลุ่มก็ทำให้เรารู้สึกโกรธและก็ท้อ เราเลยติดกล้องเพื่อที่จะดูว่าวันนึงจะมีคนซ้อนกันกี่คน เรื่องตลกคือซ้อน40%ต่อ60%ที่ไม่ซ้อน มันเป็นอะไรที่คนทำธุรกิจแบบเราเจ็บใจมาก สมัยนี้3บาทต่อคนเราว่ามันถูกมากแล้ว ที่ไม่คิดแพงเพราะเห็นใจคนทำธุรกิจเหมือนกันเช่นพวกพ่อค้าแม่ค้า
คนส่วนใหญ่ที่มีพฤติกรรมซ้อนรึเกาะกันเข้าจ่าย3บาทคือช่วงอายุ17,18~35เป็นวัยทำงาน
พอเข้าซ้อนกันได้บางคนก็หัวเราะสนุกสนาน เราที่นั่งมองก็ได้แต่เก็บกดในทุกๆครั้งจนพอมันเยอะมากๆเราเลยตั้งกฏถ้าซ้อนจะปรับเงิน100บาท
แล้วรองไปนั่งเฝ้าเอง
สิ่งที่เจอคือบางคนก็ซ้อนกันเข้าต่อหน้าเรา เราเตือนว่าอย่าก็ไม่ฟัง
บางครั้งเราก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไมถึงต้องซ้อนกันไม่เห็นใจเราที่ทำธุรกิจเหรอ?
ก็ได้คำตอบว่า ไม่รู้ ก็ไม่รู้ว่าห้ามจะให้ทำยังไง จะเอายังไงละ บางคนก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่เรา
บางคนก็ให้เหตุผลอีกว่า ที่อื่นทำได้ก็คิดว่าที่นี่ก็ทำได้เหมือนกัน
หรือบางคนก็รีบออกมาจะจ่าย3บาท เพื่อจบเรื่อง ทั้งที่ทำผิดกฏไปแล้วต้องโดนปรับ ความผิดสำเร็จแต่ต้องจบที่3บาท บางครั้งเราก็ได้แต่คิดว่า...ทำไมเขาไม่ยอมจ่าย3บาทให้เราแต่แรก แต่พอโดนจับได้ค่อยมาจ่ายทีหลังเพราะไม่อยากให้เราปรับ100บาท
หรือบางคนก็กวนประสาทเราเพียงเพราะเราถามเหตุผล และอีกบางประเภทคือหัวเราะสนุกสนานไม่ได้สนใจในสิ่งที่ตัวเองทำผิดหรือคำพูดตักเตือนของเราเลย
เรารู้สึกเหนื่อย ทำไมถึงต้องทำกับเราแบบนี้ ขอก็แล้ว อธิบายเหตุผลก็แล้ว พูดก็แล้ว ด่าก็มี เราทำทุกอย่างแล้วแต่แก้ปัญหาไม่ได้สักที พอไปปรึกษาคนอื่นเขาก็บอกแค่3บาท ช่างเถอะอย่าใส่ใจ ปล่อยๆไป แต่เขาลืมคิดว่า3บาทมันไม่ได้มีแค่1หรือ2คนที่เป็นแบบนี้ ทุกคนมองว่าเล็กน้อยแต่เล็กน้อยที่เขามองคือเราเสียหายหลักหมื่น เช่นซ้อน2 จ่าย3=เราจะได้คนละ1:50สตาร์ง ซ้อน3เราได้คนละ1บาท แต่น้ำไฟที่พวกเขาเข้าไปใช้เราจ่ายเต็ม
**ส่วนการปรับแม้เราจะตั้งกฏว่าใครซ้อนใครเกาะกันเข้าปรับ100แต่ความจริงคือแทบไม่ได้ปรับเพราะส่วนใหญ่เราจะเตือนแล้วปล่อยไป ส่วนที่ปรับก็มีคือพวกที่เราเตือนแล้วไม่ฟัง มาใหม่ก็ทำอีกแล้วยังหัวเราะชอบใจที่ทำผิดซ้ำได้ แต่ส่วนมากก็ไม่ได้เพราะเขาไม่ยอมจ่าย เราก็ทำอะไรไม่ได้**
ที่บ่นมาทั้งหมดส่วนหนึ่งแค่อยากระบาย อีกส่วนแค่อยากให้ผู้คนตระหนักถึงเจ้าของธุรกิจขนาดกลาง,เล็ก ว่าเขาต้องแบกรับค่าใช้จ่ายขนาดไหน อย่าเอาเปรียบเขาเพียงเพราะคิดว่าเขามี อย่าโกงเขาเพียงเพราะไม่อยากจ่าย เราทุกคนต่างทำงาน ต่างมีภาระ เราเหนื่อยเหมือนกันเพื่อให้ได้เงิน เห็นใจกันบ้างเถอะ
การเป็นเจ้าของธุรกิจมีเงินแล้วก็เลยต้องถูกเอาเปรียบเหรอ?
เราทำห้องน้ำหยอดเหรียญ ทางเข้าเป็นแบบประตูเหล็กกั้นแบบหยอดเหรียญซึ่งคิดค่าเข้าต่อคนคือ3บาท แต่เรามีแม่บ้านคอยทำความสะอาดตลอดทั้งวันเพื่อให้ห้องน้ำสะอาดไม่เหม็นทุกคนที่เข้าจะได้ทำธุระอย่างสบายใจ มีพัดลมให้ทุกห้อง สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆเรามีให้ครบ ขอแค่คนละ3บาทเท่านั้น
แต่ลูกค้าของเราส่วนหนึ่งไม่สามารถให้เราได้ เขาจึงเกาะกันเข้าซ้อน2คนจ่าย3 หรือซ้อน3คนจ่าย3บาท
สิ่งนี้ทำให้เราเสียหายมากตามจำนวนผู้ที่ทำ เพราะเรามีค่าใช้จ่ายต่อเดือนคือเช่าตึก45,000 ค่าไฟเฉลี่ย20,000 ค่าน้ำเฉลี่ย15,000 ค่าแม่บ้าน12,000 ค่าคนนั่งแลกเหรียญ10,000 ทั้งหมดคือรายจ่ายที่ต้องแบกรับแต่...ทำไมลูกค้าหรือผู้คนถึงไม่เห็นใจเจ้าของกิจการบ้าง
พอเงินที่ได้มันไม่บาลานซ์กับรายจ่ายแล้วยิ่งมาเห็นพฤติกรรมคนบางกลุ่มก็ทำให้เรารู้สึกโกรธและก็ท้อ เราเลยติดกล้องเพื่อที่จะดูว่าวันนึงจะมีคนซ้อนกันกี่คน เรื่องตลกคือซ้อน40%ต่อ60%ที่ไม่ซ้อน มันเป็นอะไรที่คนทำธุรกิจแบบเราเจ็บใจมาก สมัยนี้3บาทต่อคนเราว่ามันถูกมากแล้ว ที่ไม่คิดแพงเพราะเห็นใจคนทำธุรกิจเหมือนกันเช่นพวกพ่อค้าแม่ค้า
คนส่วนใหญ่ที่มีพฤติกรรมซ้อนรึเกาะกันเข้าจ่าย3บาทคือช่วงอายุ17,18~35เป็นวัยทำงาน
พอเข้าซ้อนกันได้บางคนก็หัวเราะสนุกสนาน เราที่นั่งมองก็ได้แต่เก็บกดในทุกๆครั้งจนพอมันเยอะมากๆเราเลยตั้งกฏถ้าซ้อนจะปรับเงิน100บาท
แล้วรองไปนั่งเฝ้าเอง
สิ่งที่เจอคือบางคนก็ซ้อนกันเข้าต่อหน้าเรา เราเตือนว่าอย่าก็ไม่ฟัง
บางครั้งเราก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไมถึงต้องซ้อนกันไม่เห็นใจเราที่ทำธุรกิจเหรอ?
ก็ได้คำตอบว่า ไม่รู้ ก็ไม่รู้ว่าห้ามจะให้ทำยังไง จะเอายังไงละ บางคนก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่เรา
บางคนก็ให้เหตุผลอีกว่า ที่อื่นทำได้ก็คิดว่าที่นี่ก็ทำได้เหมือนกัน
หรือบางคนก็รีบออกมาจะจ่าย3บาท เพื่อจบเรื่อง ทั้งที่ทำผิดกฏไปแล้วต้องโดนปรับ ความผิดสำเร็จแต่ต้องจบที่3บาท บางครั้งเราก็ได้แต่คิดว่า...ทำไมเขาไม่ยอมจ่าย3บาทให้เราแต่แรก แต่พอโดนจับได้ค่อยมาจ่ายทีหลังเพราะไม่อยากให้เราปรับ100บาท
หรือบางคนก็กวนประสาทเราเพียงเพราะเราถามเหตุผล และอีกบางประเภทคือหัวเราะสนุกสนานไม่ได้สนใจในสิ่งที่ตัวเองทำผิดหรือคำพูดตักเตือนของเราเลย
เรารู้สึกเหนื่อย ทำไมถึงต้องทำกับเราแบบนี้ ขอก็แล้ว อธิบายเหตุผลก็แล้ว พูดก็แล้ว ด่าก็มี เราทำทุกอย่างแล้วแต่แก้ปัญหาไม่ได้สักที พอไปปรึกษาคนอื่นเขาก็บอกแค่3บาท ช่างเถอะอย่าใส่ใจ ปล่อยๆไป แต่เขาลืมคิดว่า3บาทมันไม่ได้มีแค่1หรือ2คนที่เป็นแบบนี้ ทุกคนมองว่าเล็กน้อยแต่เล็กน้อยที่เขามองคือเราเสียหายหลักหมื่น เช่นซ้อน2 จ่าย3=เราจะได้คนละ1:50สตาร์ง ซ้อน3เราได้คนละ1บาท แต่น้ำไฟที่พวกเขาเข้าไปใช้เราจ่ายเต็ม
**ส่วนการปรับแม้เราจะตั้งกฏว่าใครซ้อนใครเกาะกันเข้าปรับ100แต่ความจริงคือแทบไม่ได้ปรับเพราะส่วนใหญ่เราจะเตือนแล้วปล่อยไป ส่วนที่ปรับก็มีคือพวกที่เราเตือนแล้วไม่ฟัง มาใหม่ก็ทำอีกแล้วยังหัวเราะชอบใจที่ทำผิดซ้ำได้ แต่ส่วนมากก็ไม่ได้เพราะเขาไม่ยอมจ่าย เราก็ทำอะไรไม่ได้**
ที่บ่นมาทั้งหมดส่วนหนึ่งแค่อยากระบาย อีกส่วนแค่อยากให้ผู้คนตระหนักถึงเจ้าของธุรกิจขนาดกลาง,เล็ก ว่าเขาต้องแบกรับค่าใช้จ่ายขนาดไหน อย่าเอาเปรียบเขาเพียงเพราะคิดว่าเขามี อย่าโกงเขาเพียงเพราะไม่อยากจ่าย เราทุกคนต่างทำงาน ต่างมีภาระ เราเหนื่อยเหมือนกันเพื่อให้ได้เงิน เห็นใจกันบ้างเถอะ