---

ขอเล่าพื้นฐานชีวิตคร่าวๆ
เรามีลูกแฝดค่ะ ตอนอยากมีก็พยายามมากพอสมควร จนรอบที่ได้ คิดว่าถ้าไม่ติดคือไม่เอาแล้ว และเค้าก็มาจริงๆ ทีเดียวสองคนเลย 
ตอนนี้ทำงานไปด้วย เลี้ยงลูกไปด้วย มีพี่เลี้ยงสองคนค่ะ สามีไม่ค่อยช่วย เพราะทำงานเป็นหลัก
เรื่องรายได้ เพียงพอต่อค่าใช้จ่าย แต่ไม่เหลือเก็บเท่าเมื่อก่อน ก่อนมีน้องเราเคยเก็บได้50 ตอนนี้เก็บได้แค่10-20เท่านั้น สามีช่วยเรื่องค่าอาหาร ค่าพี่เลี้ยง อื่นๆเราจ่าย เฉลี่ยแล้วคนละครึ่ง แต่ด้วยความที่เรารายได้น้อยกว่า ครึ่งนึงที่ใช้ก็แทบจะเท่ากับรายได้เกือบทั้งเดือนของเรา แต่เราไม่ได้เดือดร้อนอะไร

หลักๆเลย คือทุกข์ใจเรื่องลูก คิดตลอดเวลา นอนหลับไม่ค่อยดี ตื่นกลางดึกแล้วก็นอนต่อไม่ได้

เราเป็นทุกข์เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆตลอดเวลาที่มีเค้า กังวลตั้งแต่คลอดก่อนกำหนด เจ็บป่วย ร้องงอแง ท้องผูกท้องเสีย กินข้าวยาก กินนมยาก นอนหลับยาก จนปัจจุบันก็ทุกข์ใจทุกวันเกี่ยวกับลูกน้อยทั้งสองเกือบทุกเรื่อง วันนี้ทำไมลูกไม่อึ เมื่อไหร่ลูกจะพูดได้ จะเลิกแพมเพิสยังไง แม้แต่อาหารลูก วันนี้จะกินอะไร ก็คิดหนักแล้วค่ะ กินแล้วท้องจะผูกมั้ย 
คือเหนื่อยจริงๆที่ตัวเองเป็นแบบนี้ เรารักลูกมากค่ะ แล้วก็ทุกข์ใจมากด้วย ทำยังไงดีคะ

พ่อแม่มือโปรมีวิธีการปรับทัศนคติยังไงบ้างคะ ให้เอนจอยกับการเลี้ยงลูกมากกว่านี้ 
ลูกๆเราตอนนี้พัฒนาการปกติดี ยกเว้นยังไม่ค่อยพูด น่ารักบ้าง งอแงบ้างตามประสาเด็กทั่วไป
เราไม่อยากทุกข์ใจแล้วค่ะ บางทีก็พาลคิดไปว่าหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ ไม่น่ามีลูกเลย🥲