ตอนนี้เราอายุ 26 ปีแล้ว เราอยู่ต่างจังหวัด แฟนอยู่กรุงเทพ นานๆเจอกันที ทำงานคนละแห่ง เขามีงานประจำต้องทำ ส่วนเราออกจากงานประจำมาขายของออนไลน์ สามารถย้ายถิ่นฐานไปมาได้ แต่รายได้ยังไม่มากพอ 

ตอนนี้เราอยู่บ้านเช่า เพราะอยากออกมาใช้ชีวิตคนเดียว เพราะตั้งแต่เรียนจบมาก็คือช่วยงานน้าทำงานตลอด ไม่เคยได้ทำงานอื่นเลย อยู่ในกรอบโอวาทของผู้ใหญ่ตลอด เลยอยากออกมาใช้ชีวิตอย่างอื่นบ้าง 

ตอนแรกที่บ้านก็ไม่เห็นด้วย เพราะรายได้เรายังไม่มากพอ ทำไมต้องออกมาเช่าบ้านอยู่คนเดียว เสียเงินทิ้งไปเปล่าๅ ตอนแรกเราขอที่บ้านว่าอยากไปหางานประจำทำที่กรุงเทพ แต่พ่อแม่ไม่สนับสนุน 

ตามจริงเราอยากไปอยู่กับแฟนต่างหาก แต่ไม่กล้าบอกตรงๆ ที่บ้านค้านสุดฤทธิ์ 
แม่เราว่ากรุงเทพฝุ่นเยอะ เราเป็นภูมิแพ้ด้วย ไปอยู่ให้หอบจับ เปล่าๆ บ้างก็ว่าได้ข่าวน้ำจะท่วมกรุงเทพ เรามีรถเก๋ง 1 คัน ที่บ้านก็เป็นห่วงรถ ส่วนพ่อเราว่าอีนี่แปลก คนกรุงอยากกลับบ้านนอก อีนี่อยู่บ้านนอกดีๆอยากเข้ากรุง

ที่บ้านเราค่อนข้างหัวโบราณ ในบรรดาญาติพี่น้องเขาแต่งงาน มีครอบครัวหมดแล้ว แต่ชอบพูดว่าเราไม่มีใครเอา ไม่มีคนสนใจ เพราะเราตัวเล็ก ผอม แห้ง ไม่มีคนสนใจหรอก 
อีกอย่างความคิดเราคือแฟนเรายังไม่พร้อม เราก็เข้าใจ เราเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวไปก่อน แต่ก็ยังอยากไปอยู่กับแฟนอยู่ดี เพราะอยากลองใช้ชีวิตร่วมกันดู อีกอย่างต้องเสียค่าใช้จ่ายสูงเพราะเจอแต่ละครั้ง เสียค่าเครื่อง ค่าน้ำมัน ค่าที่พัก ค่ากิน เยอะมาก

เราจะย้ายไปอยู่กับแฟนดีไหมแบบแอบๆไปหรือควรบอกพ่อแม่ตรงๆ แต่ในใจเราคิดว่าต่อให้บอกตรงๆครอบครัวก็ต้องรอฝ่ายชายมาขออยู่ดี ซึ่งยังไงก็ต้องรอต่อไป เรารู้จักกับแฟนมา 6 ปีแล้ว แต่คบกันมาเกือบ 2 ปีแล้ว เคยบอกแม่ว่ามีแฟน แต่พอรู้ว่าอยู่ไกล แม่ก็เตือนบอกว่าเขาคงไม่ได้รักเราจริงหรอก อยู่ไกล เขาอาจจะมีใครอยู่แล้วก็ได้

ฝั่งพ่อแม่เราไม่ค่อยรู้เรื่องแฟน แต่ฝั่งแฟนเรา พ่อแม่เขารู้ว่ามีเราเป็นแฟนลูกชายเขาแล้ว เพราะแฟนพาไปเจอคนที่บ้านแล้ว บ้านฝ่ายชายโอเคอยู่แล้วถ้าเราไปอยู่ด้วย แต่การที่ผู้หญิงไปอยู่กับผู้ชายยังไง ฝ่ายหญิงก็เสียเปรียบอยู่ดี เราคิดกังวล เลยอยากมาปรึกษาว่าเราควรทำไงดี แต่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังใจแตก อยากตามผู้ชายมากเลย ซึ่งมันอาจจะไม่ดี เลยเกิดความลังเลใจ