เราไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีเลยค่ะ ความสัมพันธ์ก็ดูจะไม่ได้ยาวนานเท่าไหร่ แล้วจริงๆแล้วมันเกิดการทำร้ายร่างกายกันขึ้นหลายครั้งค่ะ
ก่อนหน้านี้ ก่อนที่เราจะตกลงคบกัน เขาเคยพูดเป็นนัยๆว่าเขาเคยใช้ความรุนแรงกับแฟนเก่า แต่สาเหตุนั้นเป็นเพราะว่าแฟนเก่าทำตัวเอง เขาเป็นคนโมโหร้าย ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นปัญหา กระทั่งวันแรกที่เขาเริ่มตบหน้าเรา แล้วก็บอกว่าสิ่งที่เขาทำลงไปเป็นเพราะว่าเราทำตัวเอง เราทำให้เขาโมโห แฟนเราเป็นคนที่เวลาใครทำอะไรผิดคำขอโทษจะใช้ไม่ได้ เขาจะมองว่าคนคนนั้นยังไม่ได้ชดเชยทางความรู้สึกให้เขาเท่าที่เขารู้สึกโกรธ เวลาที่เราพูดขอโทษ เช่น "เรื่องนี้เราผิดไปแล้วเธอเราขอโทษ เราเสียใจจริงๆ" เรายอมรับว่าบางครั้งเราก็ขอโทษไปด้วยความกลัว บางครั้งเราก็ขอโทษไปเพราะเรารู้สึกผิดจริงๆ แล้วเขาก็จะปฏิเสธกลับมาบอกว่า "ไม่หรอก เธอไม่ได้เสียใจหรอก เธอไม่ได้ตั้งใจจะขอโทษหรอก เธอเห็นว่าเราโกรธแล้วไงเธอก็เลยขอโทษ" แล้วเขาก็จะโมโหเกินจริงไปมากในทุกๆเรื่อง เช่น เราห้ามไม่ให้เขาอ่านสมุดบันทึกส่วนตัวของเรา เราเผลอขึ้นเสียงตกใจเพราะว่าเขาแง้มทั้งที่เราห้ามแล้ว ผลที่ได้ก็คือเราพยายามขอโทษเราไม่หาย เขายื้อยุดฉุดกระชากฉันไปทั่วห้อง เพราะฉันป้องกันตัวกลับ ผลักเขาออกไปบ้าง กลายเป็นว่าฉันทำร้ายร่างกายเขา เขาโทรไปบอกแม่ของเขาว่าฉันทำร้ายร่างกายเขา แล้วไม่ยอมเลิก พยายามมาวนเวียนตรงที่พัก แล้วก็บอกว่าตัวเองไม่ได้ตั้งใจ คุณอาจจะซ้ำเติมหรือว่าด่าเราว่าโง่นะคะ บางครั้งเราก็หวาดกลัวการอยู่คนเดียว หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเรากับครอบครัวไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ทำให้เรากลัวการที่ต้องอยู่คนเดียวในที่ที่เราไม่คุ้นเคยมากๆ (ก่อนหน้านี้เราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ เราย้ายขึ้นมากรุงเทพฯเพราะว่าคำชวนของเขา) ตอนแรกเรามีปัญหาทางการเงิน ทำให้เราต้องยืมเงินเขาไปทำงานทุกวัน แต่เราก็ใช้เงินคืนจนหมดแล้วค่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่แค่ตรงนั้น ปัญหาก็คือว่าหลังจากที่ใช้เงินให้เขาจนหมดไปแล้ว เขาก็จะมองว่าบุญคุณไม่เคยหมดไป ทุกครั้งที่โกรธแล้วโมโหก็จะทวง ยึดโทรศัพท์ หรือไม่ก็บอกว่าถ้าจะไปก็ไปแต่ตัวถอดเสื้อผ้ามาให้หมด อะไรก็ตามที่เป็นของเขาไม่ต้องเอาไป เรื่องราวเป็นแบบนี้จนกระทั่งวันที่ความสัมพันธ์มันจบลงจริงๆค่ะ สิ่งที่เกิดขึ้น เรารู้นะคะว่ามันเลวร้ายแค่ไหน แต่เขาก็ยังพยายามป้ายให้เป็นความผิดของเรา เราไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราถึงได้โหยหาความรู้สึกที่ว่าเรายังต้องการจะมีเขาอยู่ ทั้งที่เขาทำร้ายเรามาตลอด และเป็นคนที่ไม่เคยควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย ทำร้ายเราแค่ไหนบอกว่าเราสมควรโดนแล้ว แต่ถ้าเราสู้กลับถึงแม้จะไม่เต็มไม้เต็มมือแค่ไหนเขาจะบอกว่าบอกว่าเราทำร้ายเขา มันดูน่าสับสนใช่ไหมล่ะคะ  แต่ว่าในช่วงเวลาหนึ่ง เราทั้งสองคนก็ได้เลิกขาดกันจริงๆ และกลายเป็นฉันที่รู้สึกเหมือนตัวเองผิด แบบหาสาเหตุไม่ได้อยู่ตลอดเวลา พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขากลับมา แต่พอเขาจะกลับมาจริงๆก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ต้องการแบบนั้นเหมือนกัน เราอยากผ่านความรู้สึกตรงนี้ไปได้เร็วๆค่ะ เพราะว่าเขาเดินไปไกลมากแล้ว เขามีความสุขไปแล้ว ส่วนเรายังนั่งร้องไห้สามเวลาหลังอาหารอยู่เลยค่ะ