ผมเคยมีความคิดที่อยากมีใครสักคนอยู่ข้าง ๆ ผมถ้าเรียกภาษาบ้านๆ ก็หาผู้สาวมาอยู่นำกันกับเฮา 555+ (สาวบัญชีหน้าออกจะดี) แต่ทำยังไงล่ะจีบก็ไม่เป็นแม้แต่จะพูดก็ไม่กล้าพูดทำเป็นก็ได้แอบรักเขาและรักษาระยะห่าง ทำเป็นเพื่อนแสนดี 555+ โอ้ยยยเนาะ 2-3 เดือน พอรู้ตัวอีกทีเขาก็มีผัวแล้วจะมาร้องไห้เสียใจแบบนี้กะบ้าแล้วบ่ไปบอกฮักเขา 555+ 
________________________________________________

     พูดถึงแต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ครั้งเดียว มันก็เป็นแบบนี้ ตั้งแต่ ม.ต้น ถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเป็นแบบนั้นอยู่ 
     แต่พอมาคิดอีกทีเราจะเก่งพอที่จะดูแลเขาได้ไหม หรือ เราจะมีเวลาใส่ใจกับเขามากพอไหม 
         หรือ เขาจะเป็นภาระให้เราลำบากลำบนไหมถ้าวัยนี้ก็อาจจะไม่ 
         หรือ ตัวเราเองไม่รู้ว่าจะสามารถทำให้เขามีความสุขได้ไหม และ เราจะเป็นคนที่พึ่งพาได้ไหมหรือจะทำให้เขาขายหน้า ที่มีเราเป็นแฟนน่ะนะคิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ
______________________________________________
     แต่ก็คิดนะความรักก็เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนที่ต้องใช้เวลาเพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง 2 คนคงต้องใช้เวลาสักพักหนึ่งกว่าจะรักกัน ตัวผมเองก็ยังไม่ผ่านเงื่อนไขอะไรทั้งนั้นเลย
     แต่พอมาคิดอีกทีอะไรเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดระหว่างการเรียนและการหาคู่ชีวิตสักคนนึงจะพยายามหาความสมดุลระหว่างสองสิ่งนี้
     แต่มันก็เป็นเรื่องของอนาคตถ้าเราดันเอาตัวตัวเองไม่รอดอย่าจะคิดเอา เขามาอยู่ด้วยกับเราถ้ายังไม่พร้อม
     แต่ยังไงผมน่าจะเป็นคนเรื่องเยอะอยู่แล้วก็ไม่แปลกหรอกที่ทำไมถึงจะไม่มี 555+ ตลกร้ายเลยล่ะ
______________________________________________
     พูดถึงญาติพี่น้องพ่อแม่ถามเรื่องมีแฟนหรือยังมันก็เป็นเรื่องที่น่ารำคาญนะและเหนื่อยมากๆเลย เราแทบไม่อยากเจอคำถามแบบนี้อีกเลย 
ขอบอกตรงๆนะน้องรหัสตัวเองที่เป็นผู้หญิงยังไม่ค่อยจะสนใจเลยไม่รู้จำชื่อน้องเขาได้หรือเปล่า 555+ ถ้าผมมีจริง ๆ อะนะ เดี๋ยวจะประกาศเฟสให้ดูเลย ลูกชายของแม่... ได้สาวมาเป็นเมียมาอยู่บ้านนำกันแล้วว สาวบ้าน .... พ่อตา ..... 555+ ตอนนี้ยังไมีเลิกถามได้เลยนะ