ว่าด้วยเรื่องการวาด คือผมเป็นนักวาดเต็มตัวแล้ว(ตอนนี้) และมักถูกถามบ่อยๆว่าทำไมถึงวาดรูป? ชอบวาดรูปหรอ? ซึ่งผมก็จะตอบสั้นๆว่า "แค่วาดไปเรื่อย" ผมไม่ค่อยอยากตอบเท่าไหร่(จริงๆไม่รู้จะตอบยังไง)
เพราะผมไม่ได้ชอบวาดรูปเลย แต่ก็ไม่ได้เกลียดมัน แค่วาดเพื่อให้ตัวเองรู้สึกโล่ง เนื่องจากมีช่วงนึงนานมากแล้ว ผมมีปัญหากับการจัดการตัวเอง ซึ่งตอนนั้นก็จิตย่ำแย่ด้วย ทั้งดิ่ง ทั้งเศร้า แต่อาจจะไม่ได้เป็นซึมเศร้าน่ะครับ ผมแค่เจอเรื่องมากมายถะโถมระเบิดลงเลยสับสน และหาทางแก้ หาทางระบายความรู้สึกตัวเองเพราะมันอัดอั้นและอึดอัดมาก ผมไม่ชอบตัวเองที่รู้สึกแบบนั้นมันทรมานยังไงไม่รู้ ทีแรกผมทำแค่จดเขียนไดอารี่ มันก็แก้เครียด หายดิ่งได้บ้าง แต่รู้สึกว่ายังไม่พอ ยังคาอยู่ในใจ แล้วก็อัดอั้นด้วย เลยลองหากระดาษโล่งๆเปล่าๆแผ่นนึงมาขีดๆ(เป็นรอยขีดเส้นยุ่งๆไม่เป็นรูปเป็นร่าง) มันก็ช่วยได้เพราะบางความรู้สึกมันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ ก็เลยระบายด้วยเส้นนี่แหละ พอนานเข้าหลังจากที่ใช้วิธีระบายความรู้สึกตัวเอง คิดความ คือทุกอย่าง โดยการวาดกับจดไดอารี่ ก็รู้สึกว่ามันโล่ง เริ่มรู้สึกว่าไม่ค่อยดิ่งแล้ว ก็เลยทำไปเรื่อยๆ จนเริ่มลองวาดรูปมากขึ้นฝึกวาดอนาโตมี่วาดสเกล, อื่นๆ.  ทำมาเรื่อยๆโดนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย ไม่ได้ชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียดหรือเศร้าเวลาทำ จนบางทีผมก็เริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง"ทำไมเวลาคิดหรือรู้สึก ต้องจดมันกับวาดรูปตลอดเลย?" มันทำให้ผมดีขึ้น? สบายใจที่ได้ระบาย? มันทำซ้ำๆ จดตลอด วาดตลอด เหมือนกับย้ำคิดย้ำทำเลย😐 (ผมเป็นคนที่สับสนตลอด เพราะชอบตั้งคำถามและคิดมาก มั่งน่ะ //เหมือนกำลังระบายเลย...)