#DOS001
Diary of Smile... [จบแล้ว].
Erick Hunt
 
  วันที่ 1 พฤษภาคม 2022
ผมชื่อ ริกกี้ แม่ผมเรียกแบบนี้ บางที พ่อผมก็เรียก อีริค แต่ช่างเถอะ เพราะ ตอนนี้ผมอายุ 8 ขวบแล้ว เป็นครั้งแรกที่ผมได้เขียนไดอารี่ เพราะเป็นของขวัญชิ้นแรกที่คุณแม่ซื้อให้ ตื่นเต้นจัง มันต้องเขียนแบบนี้ไหมนะ… ถ้าตามพี่สาวบอกก็คงแบบนี้แหล่ะ เอาเป็นว่าพอเท่านี้ดีกว่า มันดึกแล้ว 

วันที่ 8 พฤษภาคม 2022
วันนี้วันหยุด ถึงแม้จะหยุด ผมก็ตื่นมาก็ไม่เห็นพ่ออยู่ดี แม่บอกว่าพ่อออกไปทำงานหาเงินมาเลี้ยงพวกเรา ผมอยากเจอพ่อไม่อยากให้พ่อไปทำงานเลย ถ้าเราโตขึ้นเราจะหาเงินเยอะๆมาเลี้ยงทุกคนเอง ว่าแต่วันนี้ผมไม่เห็นพี่สาวเลย เขาไปไหนนะ

วันที่ 9 พฤษภาคม 2022
พี่สาวผมกลับมาบ้านแล้ว ผมถามอะไรเขาไม่ยอมตอบเลย เอาแต่เดินก้มหน้านิ่งไม่พูดไม่จา ผมไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่า

วันที่ 10 พฤษภาคม 2022
มีคุณลุงใส่ชุดเท่ห์ๆมาที่บ้าน เขาคุยกับคุณพ่ออยู่หน้าบ้านซักพัก ก็ได้ยินเสียงคุณแม่วิ่งออกไป แล้วเสียงร้องของแม่ก็ดังลั่นบ้าน ผมฟังไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาคุยอะไรกัน แต่คุณลุงต้องเป็นคนไม่ดีแน่ๆ ที่ทำแม่ร้องไห้ 

วันที่ 12 พฤษภาคม 2022
ผมได้ยินเสียงคุณพ่อกับคุณแม่ทะเลาะกัน ผมไม่อยากได้ยินเลย ผมเลยชวนพี่สาวไปที่ห้องใต้หลังคา เราสองคนเล่นโมเดลฮีโร่กันจนผมหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ตื่นมาผมก็อยู่ในห้องนอน แล้วพ่อกับแม่นั่งหน้าเครียดอยู่ข้างเตียง แต่ผมไม่เห็นพี่สาว

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีดๆ)

วันที่ 13 มิถุนายน 2022
ในคาบวิชาศิลปะครูผมให้วาดรูป ผมจึงวาดรูปครอบครัว มี พ่อ แม่ ผม พี่สาว พอกลับบ้าน ผมก็เอารูปที่วาดไปให้แม่ดู ผมรู้สึกดีมากๆ ที่โรงเรียนครูชมผมด้วยที่วาดรูปสวย แต่ทำไม แม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ พอผมถามแม่ก็บอกว่าไม่มีอะไร แล้วก็ขอรูปที่ผมวาดไว้ สงสัยคงจะชอบมากๆแน่ๆ ดีใจจัง

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีดๆ)

วันที่  25 ตุลาคม 2022
พ่อกับแม่ทะเลาะกันอีกแล้ว ตอนนี้ รู้สึกว่าจะทะเลาะกันทุกวันเลย แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ เวลาที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน ผมจะเห็นพี่สาวลุกขึ้นยืน แล้วก็เต้น เสียงดังตึงๆในห้อง พร้อมกับหัวเราะไปด้วย บางครั้งพี่ก็จะจับมือผมแล้วก็ชวนผมเต้น เราสองคนหัวเราะไปเต้นไป จะว่าไปมันก็สนุกดีจัง

วันที่ 26 ตุลาคม 2022
แม่มีแผลที่หน้า ผมถามว่าแม่ไปโดนอะไรมา แม่บอกว่าหกล้มมา คงเจ็บหน้าดูเลย ผมสงสารแม่ ผมเลยร้องไห้ แต่แม่ตกใจใหญ่เลย แม่เข้ามากอดผม แล้วบอกว่าถ้าร้องไห้ มันจะทำแม่เจ็บ แม่บอกให้ผมยิ้ม เพราะเวลาผมยิ้มจะทำให้แม่หายเจ็บและมีความสุข
หลังจากนั้นเวลาผมยิ้มแม่ก็จะชมผม เพราะผมยิ้มสวยที่สุดในโลก ดีใจจัง
แต่วันนี้ พ่อไม่กลับบ้าน…

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีดๆ)

วันที่ 11 พฤจิกายน 2022
ผมได้ยินเสียงโครมคราม มาจากข้างล่าง พ่อกับแม่ทะเลาะ กันอีกแล้ว แต่วันนี้ ผมไม่เห็นพี่สาว ผมทำอะไรไม่ถูก จึงปีนขึ้นไปห้องใต้หลังคา เอามือปิดหูหวังว่า คืนนี้จะผ่านพ้นไปด้วยดี

วันที่ 12 พฤจิกายน 2022
มองจากห้องใต้หลังคา ผมเห็นพ่อ ทำสวนหลังบ้านตอนดึกแปลกจัง มองเห็นด้วยหรอ ทำไมไม่ทำตอนกลางวัน จะว่าไปวันนี้ ผมยังไม่เห็นแม่และพี่สาวเลย

วันที่ 15 พฤจิกายน 2022
ผมเห็นพ่ออยู่แถวสวนหลังบ้านมาสามคืนแล้ว พอผมถามเขาก็ไม่ยอมบอก ถ้าผมไม่บอกว่าหิว เขาคงไม่ยอมเข้าบ้านมาหาอะไรให้ผมกินแน่ๆ 

วันที่ 16 พฤจิกายน 2022
แม่กับพี่สาวกลับมาแล้ว ทั้งสองคนไม่คุยกับผมเลย แต่พอผมเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ แม่ก็จะหันมายิ้มให้ผม ไม่ว่าผมจะเดินไปทางข้างหน้า หรือข้างหลังแม่ แม่ก็จะหันมายิ้มให้ผมอยู่เสมอ รู้สึกดีจัง ผมจึงยิ้มตอบ เพราะว่าแม่ชอบให้ผมยิ้ม

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีดๆ)

วันที่ 16 ธันวาคม 2022 
ผมโดนพ่อตีอีกแล้ว มันเจ็บมาก... เพราะผมไปกินข้าวที่พ่อซื้อมา ผมหิวมากๆ พ่อจะทุบตีผมทุกครั้งที่ผมหิว ผมไม่เข้าใจเลย บางครั้งเขาก็บอกว่าผมเป็นภาระ ผมเสียใจ... แม่อยู่ไหน... พี่... ช่วยผมด้วย

วันที่ 20 ธันวาคม 2022
ผมหิวมาก แต่ตอนนี้ผมหากินเองได้แล้ว ตอนพ่อเมาหลับ ผมต้องค่อยๆย่องแอบมากินอาหารของพ่อแม้มันจะเหลือน้อย แต่มันก็พอหายหิวอยู่บ้าง ช่วงแรกๆผมก็บอกแม่ เพราะปกติแม่จะทำอาหารให้กินตลอด แต่หลังจากที่แม่กลับมาก็ไม่ออกไปจากห้องผมเลย เขาไม่หิวบ้างหรอ พอถามไปแม่กับพี่สาวก็ไม่ตอบ
มีแต่แม่ที่ยังยิ้มให้ผมอยู่เสมอ บางครั้ง ได้ยินเสียงพ่อกินเหล้าเมาโวยวาย แม่กับพี่สาวก็จะชวนผมเต้นและหัวเราะกันอย่างมีความสุขบนห้อง ดีจัง

วันที่ 25 ธันวาคม 2022
ผมโดนพ่อตีอีกแล้ว... ไม่รู้เพราะอะไร ผมกลัวมากๆ ผมเจ็บมากๆเลย 

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีดๆ)

วันที่.... {ขีดฆ่า}
ผมจำวันที่ไม่ได้แล้ว... ตาขวาผมมองไม่เห็น เขียนไม่ถนัดเลย ตั้งแต่พ่อเอาขวดฟาดผม... เจ็บจัง แม่กับพี่ก็อยู่กับผม แต่เขาไม่ช่วยผมเลย
 ทุกคนในบ้านเกลียดผมหรอ ผมทำผิดอะไรนะ ผมพูดขอโทษทุกวัน แต่เหมือนทุกคนจะไม่สนใจเลย และแม่ก็ไม่ยิ้มแล้ว

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีดๆ)
.... 
.... พ่อพยายามจะบีบคอผม ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิด ผมขอโทษแต่พ่อก็ไม่ยอมหยุดเลย ตอนนั้นผมเริ่มหายใจไม่ออก จู่ๆก็เห็นพี่กับแม่ยืนจับมือกันก่อนที่ผมจะสลบ แม่ยิ้มอีกครั้ง และแม่ก็บอกว่าให้ยิ้ม ผมหายใจไม่ออกแล้ว แต่ผมก็ยิ้มให้แม่ แล้วผมก็สลบไป
.... รู้ตัวอีกที ผมก็นอนอยู่ที่สวนแล้ว ข้างๆผมมีพ่อนอนอยู่ เขาไม่หายใจแล้ว แต่แปลกจัง ทั้งๆที่นอนคว้ำหน้าทำไมคอพ่อถึงบิดมาข้างหลัง แล้วยิ้มเหมือนแม่เลย พอผมลุกขึ้นนั่ง ผมก็เห็นแม่กับพี่สาวจับมือกันเต้นรอบๆพ่อ ผมยิ้มแล้วแม่ก็จับมือผมลุกมาเต้นด้วยกัน ผมเหนื่อยจัง แต่ก็สนุกดี...... ปวดหัวจัง พอก่อนดีกว่า เดี๋ยวคุณพยาบาลจะดุเอา ดึกแล้วด้วย...

วันที่ 5 มกราคม 2023 
มีคุณลุงชุดเท่ห์ มาหาผม เขาถามผมเยอะมาก และเอาไดอรี่ผมไปด้วย แต่ไม่นานเขาก็เอามาคืนผมด้วยใบหน้าแปลกๆ... 

วันที่ 6 มกราคม 2023
คุณพยาบาลบอกให้ผมหยุดยิ้มได้แล้ว แปลกจัง ผมก็ไม่ได้ยิ้มอยู่นี่นา

วันที่ 7 มกราคม 2023
ผมคิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ คิดถึงพี่สาวจัง พวกเขาไปไหนนะ ผมเหงาจัง.... 

(ขีดๆ)
.
.
.
(ขีด).......

[หน้ากระดาษที่ถูกฉีกขาด]

[หน้ากระดาษที่ถูกฝนด้วยหมึกดำ]

วันที่ [ถูกฝนด้วยหมึกดำ]
วันนี้ พ่อแม่และพี่สาวบอกว่าจะมาพาผมไปอยู่ด้วย ทุกคนอยู่ที่ชั้นบน ผมดีใจมากๆ คืนนี้ ผมจะต้องแอบคุณพยาบาลขึ้นไปชั้นบนให้ได้ ผมคิดถึงพวกเขาเหลือเกิน
..
.
.
.
[รอยเลือดบนปกไดอารี่]