ตอนนี้เล่าตอนเข้าผ่าตัดแล้วเล่าเรื่องห้องไอซียูเลยก็แล้วกัน

ก่อนเข้าห้องผ่าตัดเราปฏิบัติธรรมก้อพยายามปลง คิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด วัดดวงไปเลยว่าจะตายหรืออยู่ก่อนผ่าตัดเท่าที่จำได้ก้อมีเจ้าหน้าที่คอยติดเครื่องมือและฉีดยาสลบเลยไม่มีอะไรตอนนี้

ตอนผ่าตัดร่างกายเหมือนตัดสวิตช์ไฟไปเลย ฟื้นขึ้นมาอีกที่รู้สึกเร็วมาก ทั้งที่ผ่าตัดไปแล้วหลายชั่วโมง

ที่ทรมานคือฟื้นขึ้นมามีท่อช่วยหายใจใส่ในคอ  เราจะอาเจียนบ่อยมากเพราะลมในท้องเยอะ ทรมานตรงนี้มาก พยาบาลเขาต้องใส่สายอะไรเพิ่มที่จมูกเราเพื่อระบายลม

ข้อดีเรารู้สึกคือ ตอนฟื้นขึ้นมามีคนใส่สายระบาย สายอะไรสารพัดสาย มาที่ตัวเรา ปกติเราเป็นคนไม่มีเส้นสายเข้าทำงาน พอนอนโรงพยาบาล กลายเป็นคนมีเส้นสายขึ้นทันมาทันทีค่ะ😄

ส่วนแผลผ่าตัดหัวใจที่เราเจอเราว่าเจ็บแผลน้อยนะคะ ไม่ขนาดสิบล้อทับแบบที่บางคนบอก
เราเคยผ่าตัดรังไข่ตรงช่องท้องว่าเจ็บมากกว่า

ที่ผ่าตัดหัวใจเราว่าคะแนนเจ็บแผลให้3-4จากสิบคะแนนไม่ต้องฉีดมอร์ฟีนค่ะ