เรื่องสั้น : ปีนี้ ไม่มี "ช็อกโกแลตวาเลนไทน์"

ก่อนอื่น ขออนุญาติผู้อ่าน 
เรื่องลี้ลับ เรื่องจริงที่ฟังจากอาม่า  มีเรื่องของ "ซิงแซ" เตรียมไว้เล่าต่อแล้วนะคะ  (ต้องขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่เป็นกำลังใจค่ะ 🙏😍)

แต่ขอคั่นด้วยเรื่องสั้น ต้อนรับวันวาเลนไทน์ เปลี่ยนอารมณ์นี้ด..นึง นะคะ 😊

ปีนี้ ไม่มี "ช็อกโกแลตวาเลนไทน์"
แนวเรื่องความรักโรแมนติก....รึป่าวว.วว
มีความสอบสวนหน่อยๆ ..เหรอ..อ.อ
หักมุมซะด้วยนะ......🤔😮 อะโฮะๆ

ตอนที่ 1 ครั้งแรก
สิ้นเดือนมกราแล้ว..นิ้วเรียวพลิกกระดาษปฏิทินขึ้นอย่างตื่นเต้น

14 กุมภาพันธ์...วาเลนไทน์ปีนี้ตรงกับวันศุกร์...

ดวงตากลมโตมีแววหวานแฝงประกายแห่งความหวัง นึกถึง "ช็อกโกแลต" กล่องเล็กๆ ที่จะวางรอเธออยู่บนโต๊ะทำงาน!

เธอค่อยๆ เรียงกล่องคุกกี้ที่ทำเองลงในถุงหิ้ว พลางนึกย้อนไปถึง..ครั้งแรกที่ได้รับ "ช็อกโกแลตวาเลนไทน์"

ปีนั้น เป็นปีแรกที่เธอเข้ามาเป็นน้องใหม่ฝึกงานในบริษัท 
ในวันที่ 14 กุมภา  เมื่อถึงที่ทำงานเธอก็พบ "ช็อกโกแลต" ถูกวางไว้บนโต๊ะของเธอ  แต่พอจะขอบคุณ พวกพี่ๆ ก็บอกว่า..

ไม่มี นโยบายให้ของขวัญน้องใหม่ในวันวาเลนไทน์หรอกนะ  "ก็พาไปเลี้ยงตั้งแต่มาทำงานวันแรกๆ แล้วไง"

ถ้างั้น..นี่คงจะเป็น "ช็อกโกแลตวาเลนไทน์" ที่เธอได้รับเป็นครั้งแรกน่ะสิ!

ก็ใครจะมาสนผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ แม้แต่ชื่อของเธอ "เสียงฝน".....

"ไม่เหมือนใครดีนะ" เพื่อนใหม่มักพูดแบบนี้ เมื่อรู้ชื่อเต็มๆ ของเธอ "แต่..ไม่รู้สิ พอเป็นชื่อคน ก็ฟังดูแปลกๆ นิดนึง"

กลับมาที่การถามหาคนวางช็อกโกแลตไว้..ไม่มีใครรู้
"เออ..เดี๋ยวรอถาม พี่บอส สิ" เห็นเมื่อเช้าเข้ามาแล้ว แต่ตอนนี้ไปหา 'บอส' สักพักคงคุยธุระเสร็จแหละ"

หัวใจเสียงฝนเต้นตึกๆ เมื่อรู้ว่า อาจจะ..เป็น พี่บอส  รุ่นพี่ที่ไม่ใช่ 'บอส'..งงมั้ย คือ พี่เขาเป็นคนขยัน มีผลงานโดดเด่น จนทุกคนรวมถึงบอสตัวจริงคาดว่าคงจะได้เป็นหัวหน้าแผนกใดแผนกหนึ่งในไม่ช้า แล้วก็เลยกลายเป็นชื่อที่เจ้าตัวถูกเรียกขานไปอย่างงงๆ 

ที่สำคัญ พี่บอสน่ะขึ้นชื่อว่า อบอุ่น ใจดี และ...หน้าตาดี เป็นขวัญใจประจำสาขา.....แน่นอน รวมถึงตัวเธอด้วย 

หัวใจเต้นตึกตักเมื่อครู่ กลับต้องแผ่วช้าเนือยลง เมื่อถามแล้ว พี่บอสไม่รู้อะไรด้วยเลย แต่พอเห็นเธอทำท่ากังวลก็บอกให้มั่นใจ 

"ฝนเก็บไว้เถอะ คนให้คงไม่ได้วางผิดโต๊ะหรอก ป้ายชื่อก็มี" พี่บอสเอ่ยพลางมองไปทางโต๊ะของเสียงฝนที่มีรูปเจ้าตัวตั้งอยู่ แล้วพูดกึ่งล้อ "เจ้าของโต๊ะยิ้มหวานต้อนรับอยู่อย่างนั้น จะผิดตัวได้ไง"

ให้ไม่ผิดตัว... แสดงว่าเจาะจงมอบให้ในวันวาเลนไทน์! 

ถึงตรงนี้หัวใจเสียงฝนเริ่มรัวจังหวะขึ้นมาอีกนิด แต่พอเงยหน้ามอง พี่บอสก็พูดต่อ "เป็นน้องใหม่นี่ก็ดีนะ ได้อะไรพิเศษอยู่เรื่อย"

ตอบแบบนี้...เสียงฝนชะงัก ข้างนอกยิ้มแห้งๆ ขอบคุณ  แต่ข้างในหัวใจที่เกือบจะพองฟูเมื่อสักครู่ กลับฟีบลงกว่าเก่า 

หวนนึกถึงวันนั้นแล้ว เสียงฝนก็ถอนใจ คว้ากระเป๋าและถุงคุกกี้รีบไปทำงานตามปกติ ทักทายพี่ยาม และพี่แม่บ้าน สองพี่น้องผู้ขยันขันแข็ง ฝากขนมให้พวกเด็กๆ ของแกอย่างเคย

"ขอบคุณนะคะ ขนมคุณฝนอร๊อย..อร่อย เอามาฝากบ่อยๆ เกรงใจจัง" 
"แค่ชมว่าอร่อย ฝนก็ดีใจแล้วค่ะ แล้วที่ฝนไม่ต้องเขมือบโต๊ะตอนงานยุ่งๆ หัวฟู ก็ได้พี่แม่บ้านช่วยสั่งของกินให้แหละ แถมคัดแต่เจ้าอร่อยสุดๆ เนี่ย..ตัวจะกลมแล้ว"

ได้คุยกับพี่แม่บ้านแล้วก็ทำให้นึกถึง "ช็อกโกแลตปริศนา" ขึ้นมาอีก  เพราะตอนนั้น แม้แต่ตัวพี่แม่บ้านที่มาแต่เช้าก็ยังตอบไม่ได้ ว่าใครเข้ามาวางไว้


แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่