เวลาที่ตกดึก ทุกอย่างรอบตัวเริ่มเงียบลง แล้วพอจะนอนก็เริ่มรู้สึกกลัว กลัวพ่อกับแม่และคนรัก จะจากเราไปทั้งๆที่พวกเขาก็สบายดี
กลัวการเกิดอุบัติเหตุ แล้วก็จะจินตนาการขึ้นไปต่างๆนาๆให้ตัวเองกลัว ประมาณว่าจิตด้านไม่ดีคิดสิ่งที่ยังไม่เกิดให้มันน่ากลัวและต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ ส่วนจิตด้านดีก็ตะโกนเถียงว่าไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ มันต้องไม่เป็นแบบนั้น เริ่มไม่มีความสุขกับการจะนอนเพราะหยุดคิดไม่ได้
แต่พอตื่นเช้าขึ้นมาทุกอย่างก็ปกติ ความคิดพวกนั้นก็ไม่มีในหัวเลย