ก็ที่ทำงานเก่าเดิมๆ อารมณ์ไม่ดีเลย อยากจัดการ เก็บไว้จะบ้าตายรึเปล่า
โทรถามนาย นายบอกไม่มีเรื่องชู้เมียน้อย ไม่เห็นรู้เรื่อง ไม่มีใครมาหาเรื่องทะเลาะกันกับเองรึจะให้ออกจากงานเลย อย่าหูเบา เอาปากมัน
คนที่ทำงานใหม่ ก็ทัก เองอายุเท่าไหร่
40มี ไรๆ
ฝันว่าเองจมน้ำ
ไงต่อ
แต่ไม่ตาย มีคนช่วย 
รู้ได้ไงมีเรื่อง ไม่สบอารมณ์ เล่าไปไม่อยากยาว เสียงดังไปป่าว รึได้ยินทั้งห้อง 
แล้วจริงไหม 
ตรงข้าม เราคนทำเรื่อง ไม่ใช่คนมีเรื่อง 
เมื่อวานได้อีกเรื่อง วนกะที่เก่า ประชุมรวมทั้งอำเภอ เปิดมาให้เรา เล่าเหตุการณ์ที่ทำงานเก่าสิ 
เอ้า
ไม่เป็นไรเราออกมาแล้ว
หันมองหัวหน้า
เล่าเลย
คนเยอะไม่อยากเล่าเยอะ 
ขอเอาวันที่ต้องส่งงาน งานมีกำหนดต้องส่งแล้ว ก็แจ้งว่าต้องส่ง อนุมัติได้แล้ว ทางจังหวัด อำเภอก็โทรมากัน ก็แจ้งไปว่าต้องอนุมัติมีตามงาน
ก็มีคนบอกว่า ส่งก็ไม่ได้คะแนนสิ  เอาเป็นว่า แบ่งเป็น2กลุ่ม กลุ่มนึง จะต้องส่งอนุมัติ 
อีกกลุ่ม ฉันเสียคะแนนฉันไม่ได้ ความวุ่นวายบังเกิด
ก็สรุปในที่ประชุมว่า ฝ่ายนึงจะส่งอนุมัติ อีกฝ่ายอยากได้คะแนนขึ้นมาเลย น่าเสียดายที่ผ่านแต่มาไม่ผ่าน
ไม่ใช่ค่ะ ไม่เคยประเมินผ่าน
แล้วจริงไหม ที่เราจะออกจากงาน
จริง
พอจะออก เลยไม่อยากทำ 
ไม่จริง วุ่นวาย เคลียร์งานจนเลยเวลา
ที่ทำงานเก่าใส่ร้ายเราไว้เยอะมากนะ 
คนทึ่ทำงานใหม่ถาม
แล้วใครรับผิดชอบ
ก็เราแหละ เหอะๆ
ก็ความผิดเรา
ค่ะ แต่เข้าใจไหมว่าทำงานแล้ว มีคนโวยวาย เกิดอุปสรรควุ่นวายบังเกิด ประสาทเสียนะมาทำงานไม่ได้มามีเรื่อง ขัดแข้งขาใคร
เอ๊ะ เองเป็นคนยังไง คนที่ทำงานเก่าทำไม
ขี้เกียจเล่า คนที่เก่าจะดูแย่
วันนั้นทำงานแบบ ทำแล้วทำอีก ผิดอยู่นั่น 
เล่าให้ แม่ เพื่อน ญาติ FC อย่างละ1 ก็คลายลงบ้าง แต่มีความไม่พอใจ เราไปทำไรให้ ไม่เคยคิดร้าย บางทีโกรธก็พยายามดึงสติกลับ 
เพื่อนบอกโลกสวยไป การไม่ทำผิดคิดร้ายใครไม่ใช่ว่าเขาจะร้ายกับเราไม่ได้
ไปๆมาๆเลยคิดว่า มารไม่มีบารมีไม่เกิด  การผลักดันชีวิตอาจต้องอาศัยแรงกระตุ้นบางอย่าง จะแปลกอะไรตอนเราอยู่คนในองค์กร คนถึงไม่คุยกัน ด่ากัน ต่อยกัน ตบกัน ด่ากันกับญาติกันแท้ๆในที่ทำงานในระดับที่ไม่ยอมกันเอาเรื่องต้องออกหนังสือตักเตือนไว้
หมดความนับถือ กันไป กับผู้ใหญ่1คู่ผัวเมีย  คนจัน ต่อหน้าพูดดีมีน้ำใจ แต่อยู่เบื้องหลังการทะเลาะวิวาทของคนในองค์กร เป็นบทเรียน ทำตัวยังไงให้เด็กไม่นับถือ ไม่จริงใจและไม่หวังดีกับใคร