ผมมีแฟนมาเกือบยี่สิบปีโดยไม่มีใครรู้

ผมเจอแฟนผมครั้งแรกในห้องสมุดโรงเรียนครับ เจอกันแรกๆ ผมรู้สึกถูกชะตากับเพื่อนคนนี้ แต่ไม่กล้าเข้าไปทัก เขาเองก็ไม่ทักผม กว่าจะรวบรวมความกล้าก็ผ่านมานานเป็นเทอม แฟนผมเป็นผู้ชายครับ

พ่อแม่ผมเป็นหมอ พ่ออยากให้ผมเป็นหมอเหมือนเขา แต่แม่ผมตามใจผมมากกว่า ผมสอบได้หมอ แฟนผมสอบได้วิศวะ แต่มหาวิทยาลัยเดียวกัน เราเริ่มห่างกันบ้าง แต่ปีต่อมา แฟนผมมาสอบใหม่และสอบเข้าคณะเแพทย์ได้ที่เดียวกัน ได้เจอกันบ่อยขึ้น เพิ่งรู้ว่าเขาเองมาคิดเปลี่ยนใจตอนเจอผม เพื่อนเข้าใจว่าเป็นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันมากพิเศษ เราสองคนไม่ได้แสดงออกอะไร บุคลิกก็เหมือนชายทุกอย่าง ชอบเล่นกีฬาเมื่อมีโอกาส ยอมรับว่ามีสาวเข้ามาจีบเยอะเหมือนกัน  

ปัจจุบันเราอยู่ด้วยกัน คบกันมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ทำงานที่เดียวกัน มีความสุขดี ทะเลาะกันบ้างก็ด้วยอารมณ์ที่เหนื่อยจากงาน โชคดีที่เราทั้งคู่มีอาชีพเดียวกันก็เข้าใจกัน พ่อแม่ยอมรับ สังคมในยุคผมไม่ได้เปิดเผยกันเหมือนสมัยนี้ แต่ไม่ว่าสังคมจะยอมรับแค่ไหน เราสองคนก็ยังไม่แสดงออกเหมือนเดิม เพราะเราชอบที่จะเป็นแบบนี้มากกว่า 
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่