เดือนเจ้าเอ๋ยเคยเผยวจีหวาน      สร้างสำราญในใจให้คลายทุกข์    ส่องสว่างกลางใจให้ข้าสุข    บัดนี้เจ้าขลุกอยู่หนใด                                                       ใยจึงร้างห่างหายไปไหนหนอ    ข้าเฝ้ารอมานานหาพบไม่            ฤาเร้นพบคู่สุขทุกข์ประการใด  โปรดจงได้รู้ว่าข้าคิดถึง                                                  ข้าแสนห่วงคนึงหามานานนัก      จนรู้สึกคล้ายพวักพวงว่า              จะรักหรือคิดถึง จนอุรา           ไม่แน่ใจไม่เคยนึกเช่นนี้