ขอเกริ่นก่อนนะคะว่ากลุ่มพวกหนูมีทั้งหมด 3 คน ก็คือรวมหนูแล้วก็เพื่อนอีก 2 คนค่ะ คือพวกหนูเรียนแผนอังกฤษ-จีนกัน ก็จะได้เรียนภาษาอังกฤษและภาษาจีนเป็นหลักค่ะ สำหรับหนูหนูไม่ค่อยถนัดภาษาจีนเท่าไร แต่ก็พอถูไถไปได้ค่ะ เพราะชอบภาษา เวลาสอบภาษาจีนก็ไม่เคยตกเลย เข้าเรื่องเลยนะคะ คือเมื่ออาทิตย์สองอาทิตย์ที่แล้ว ทางโรงเรียนของหนูได้มีการจัดสอบชิงทุนไปเรียนsummerที่เชียงรายค่ะ เป็นระยะเวลา 1 เดือน มอปลาย 4 ทุนค่ะ แล้วก็มอต้น 2 ทุนค่ะ ปีที่แล้วก็มีทุนนะคะแต่ว่าหนูไม่ได้ลงแต่ว่าเพื่อนทั้ง 2 คนเขาลงค่ะ เขาให้เตรียมสอบประมาณ 2 อาทิตย์หรืออาทิตย์กว่า ๆ นี่แหละค่ะ ตอนแรกหนูบอกกับแม่ไว้แล้วว่าค่าเรียนมัน 10,000 บาท แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ยังไม่ได้บอกแม่ว่ามันต้องสอบชิงทุนเอาเพราะว่าก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสอบได้หรือเปล่า เพราะว่าไม่ค่อยถนัดภาษาจีนเท่าไร ไม่ค่อยติวกันมากค่ะ ช่วงที่ให้เตรียมตัวไม่ได้อ่านหนังสือเลยค่ะ แต่เพื่อนก็ส่ง hsk4 มาให้ดูนะคะ เพราะว่าข้อสอบมันเป็นระดับ 4 ค่ะ หนูก็เปิดดูอ่านสัก 5 คำก็เลิกอ่านเพราะขี้เกียจ จนถึงวันสอบ ยอมรับตรงๆเลยว่าทำไม่ได้ อ่านไม่ออกสักคำเลย มีบางตัวที่เคยเรียนมาแล้วแต่ก็จำไม่ได้จริงๆ แต่พยายามไม่ตื่นเต้นนะคะ จนออกมาจากห้องสอบ หนูก็เห็นเพื่อนของหนูเขาคุยกันเรื่องข้อสอบค่ะ เห็นเขาบอกว่าอ่านออกแต่ไม่รู้จะทำยังไง หนูใจแป้วแล้ว เพราะเป็นคนที่ไม่เก่งภาษาจีนที่สุดในกลุ่ม แต่ก็ไม่ได้อะไรนะคะเพราะว่าถ้าเกิดว่าสอบไม่ได้ก็จ่ายเงินไปเองได้ ตอนนั้นหนูก็คิดแล้วว่าเพื่อนทั้ง 2 คนต้องได้แน่ๆ จนเช้าวันต่อมาครูเดินมาถามเพื่อนที่ได้เป็นเพื่อนในห้องเหมือนกันแต่ว่าเป็นผู้ชายที่ไม่ได้สนิทเท่าไร แต่ว่าคุยกันได้ ครูก็ถามเพื่อนว่าถ้าเกิดว่าเป็นผู้ชายคนเดียวในห้องที่ได้ไปจะไปไหม เพื่อนผู้ชายคนนั้นก็ตอบว่าไป หนูก็เลยถามครูว่ามีชื่อหนูไหมหนูได้ไปหรือเปล่า ครูก็มองหน้าแล้วก็ยิ้ม แต่หนูทำตาปริบๆใส่ครูแล้วค่ะ5555 แต่ครูบอกว่าห้องหนูได้ไป 3 คน ตอนนั้นหนูคิดแล้วว่าคงจะไม่มีชื่อหนูแน่ๆ ไม่มั่นใจเลยจริงๆ หลังจากนั้นก็มายืนคุยกันระหว่างรอขึ้นเรียนค่ะ ก็คุยกันว่าใครที่ได้ไปหรือไม่ได้ไปบ้าง ตอนนั้นเพื่อนก็คุยกันหนูก็คิดว่าเพื่อนก็คงจะได้ไปแต่ว่าหนูคงจะไม่ได้ไปก็คงจะต้องเสียเงินไปเอง คาบแรกเรียนกับครูที่สอนภาษาจีนค่ะ ครูเขาก็เลยถามว่าจะให้บอกชื่อเลยไหมคนที่ได้ไป สรุปบอกมาตกใจมาก คือมันมีชื่อหนู คือตอนนั้นหนูอึ้งมากกว่าดีใจ แต่เพื่อนคนที่ไม่ได้ไปคนนั้นคือหน้าหงอยไปแล้วค่ะ แล้วหลังจากนั้นคือหนูรู้สึกผิดมากๆเลย คาบนั้นเรียน 2 ชั่วโมงค่ะ สังเกตเห็นสีหน้าเพื่อนเลยว่าไม่โอเคมากๆ แต่ตัวหนูคือคนที่รู้สึกผิดเพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน คิดว่าตัวเองหรือเปล่าที่ทำให้เพื่อนไม่ได้ไป คือเพื่อนหนูเขาก็เต็มที่นะคะก็มีอ่านหนังสือบ้าง แต่หนูคือคนที่ไม่ได้อ่านเลยอาจจะฟลุ๊คด้วยเรื่องอะไรก็ตาม แต่รู้สึกผิดมากเลย ทั้งคาบนั้นเพื่อนเงียบไปเลยค่ะ แต่ก็บอกเพื่อนนะคะว่าไม่เป็นไรแต่ใจจริงก็อยากให้ไปด้วยกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนจะไม่พอใจหนูหรือเปล่า แต่ไม่รู้ทำไมหนูถึงรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้เพื่อนทั้งสองคนสนิทกันมากๆเลยค่ะดูสนิทกันแบบที่ไม่มีหนูอะไรแบบนี้ บางทีมันก็คิดสะใจแต่บางทีก็สงสาร เพราะว่าตอนนั้นเขาคุยกันบ่อยมากๆกว่าที่พวกเขาสองคนคุยกับหนูซะอีก แต่ก็นั่นแหละค่ะ