คือเรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นลูกครึ่งอเมริกาค่ะ พ่อเราเป็น อเมริกัน/แขกขาว(แถบอาหรับ ตุรกี) ส่วนแม่เราเป็นไทย/จีนค่ะ แต่เราพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งค่ะ เพราะเราเองก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่อเท่าพี่ชาย และพ่อเราก็เสียไปตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ประถม ส่วนตัวเองก็ไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรด้วย แต่ว่าเราเก่งภาษาจีนค่ะ เก่งภาษาจีนมากกว่าภาษาอังกฤษค่อนข้างมาก ถือได้ว่าพอสื่อสารกับเพื่อนๆคนจีนได้เลยค่ะ ซึ่งภาษาจีนนี่เราเรียนด้วยตัวเองค่ะ ในความที่คุณครูและเพื่อนๆรู้ว่าเราเป็นลูกครึ่งอเมริกันมันทำให้ทุกคนต่างตั้งคำถามกับเราค่ะว่าพ่อเราเป็นคนอเมริกันไม่ใช่หรอเป็นลูกครึ่งไม่ใช่หรอ ทำไมถึงพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ล่ะ มีคุณครูภาษาอังกฤษคนหนึ่งพูดกับเราว่า พ่อเป็นคนอเมริกันไม่ใช่หรอทำไมภาษาอังกฤษง่ายๆแค่นี้ก็พูดไม่ได้ และเขาพูดแบบนี้กับเราตลอดทุกคาบที่เรียน จนเราอายมากเลยค่ะ และพูดด้วยว่าแทนที่จะเรียนภาษาจีนทำไมไม่เรียนภาษาอังกฤษล่ะ เราอยากจ่ะบอกว่ามันเป็นความชอบส่วนตัวค่ะ อนาคตเราอยากจ่ะทำงานที่ประเทศจีนหรือไม่ก็อยากจะเป็นล่ามภาษาจีนและภาษามือค่ะ(ตอนนี้เรากำลังเรียนภาษามืออยู่) เรารู้ว่าภาษาอังกฤษสำคัญและเป็นภาษาสากลแต่ว่าเราพยายามตั้งใจเรียนมากจริงๆแต่ก็ยังมีหลายๆอย่างที่ไม่เข้าใจ (แอบระบายนิดนึง5555) นั้นแหละค่ะเราก็สงสัยว่าการที่เราเป็นลูกครึ่งอเมริกันจำเป็นมาหรอที่ต้องพูดภาษาอังกฤษให้ได้และต้องชำนาญ