อย่าว่าชั่นบ้านะคือฝันครั้งนี้เหมือนหลุดไปอีกโลกหนึ่งจริงๆเหมือนมันร้างผู้คนนะแต่ยังมีความรู้สึกกว่าเขาอยู่ใกล้เราตลอดเวลาตอนนั้นเป็นปี 2050 ค่ำคืนหนึ่งชั้นเข้าไปในพิพิธภัณฑ์หรืออะไรสักอย่างอ่ะบางที่มืดบางที่สว่างคือที่แรกที่เข้าไปคือห้องคอมพิวเตอร์มันเรียงจากของเก่ามาจนถึงปัจจุบันที่ฝัน แล้วชั้นอ่ะคือไปนั่งคอมที่มันเปิดอยู่และมันเป็นเครื่องสุดท้ายน่าจะเป็นของปีที่เราข้ามมาเราลอง search ว่าเรามาในปีพ.ศ.นี้แต่ทำยังไงก็ทำไม่ได้หาเว็บกูเกิลก็ไม่เห็นสุดท้ายเจอเว็บเกมก็เล่นๆๆคือมันเป็นเกมต่อสู้ไปสักพักหันไปมองข้างหลังหันแล้วหันอีกเหมือนมันจะมีคนมาไล่เราออกไปจากจุดนี้แต่ชั้นอ่ะอยากหาเว็บใดสักเว็บหนึ่งที่สามารถคลิ๊กเข้าไปเพื่อบอกคนในปีพ.ศ.นี้ว่าชั้นมาอยู่จุดนี้แล้วทุกคนอยากรู้อะไร แล้วก็รู้สึกว่ามีคนใกล้เข้ามาเรื่อยๆชั้นเริ่มกลัวคือจำไม่ได้ว่าเขามีตัวตนหรือเปล่าแต่สัมผัสได้ว่าเขาอยู่และมีตัวตนเรารู้สึกเหมือนเริ่มถูกจู่โจมแล้วเรารีบเดินออกไปจากห้องคอมนี้แต่จะบอกว่าคอมที่เล่นทันสมัยมาก ชั้นเดินออกไปที่ไหนสักที่แล้วมันเป็นกระท่อมหรือบ้านที่ทำจากไม้ไผ่ข้างในมืดมากมีโซฟาหรือเตียงสีแดงๆอยู่ดีๆชั้นก็ไปหลบซ่อนตัวจากอะไรบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจู่โจมชั้นจากนั้นชั้นก็ตื่นจ่ะจบ คือเราฟังเทคโนโลยีอวกาศบ่อยไปหรือไรก็ไม่รู้แต่ถ้าได้ฝันอีกชั้นจะพยายามติดต่อคนในปัจจุบันให้ได้อิอิ