ขอเล่าจากกระทู้เดิม
ปี 2564 เจ็บนมจัง ไปตรวจกันสรุป พี่เป็นมะเร็งเต้านม และผ่าไม่สงวนเต้า ระยะ 3 ปลาย สายพันธุ์ดุ Her2 Triple Negative
ปี 2565 เดือนธันวา ปวดหัวคิดว่าไมเกรนพอมาหาหมอตอนเช้า มีมะเร็งไป อุดกั้นสมองน้อยทำให้น้ำในสมองแรงดัน ปวดหัว น้ำท่วม ต้องผ่าตัดช่วงบ่ายทันที หมอบอกว่าให้เราเตรียมใจไว้คนไข้อาจอยู่ได้ประมาณ 6 เดือน
ระหว่างนี้ Follow ตามหมอนัด คีโมฉายแสง MRI สรุป มีก้อน ที่สมองซีกซ้ายอีก เตรียมตัวผ่าตัด ใหญ่อีกครั้ง
ปี 2566 เดือนพย. ผ่า เปิดกะโหลกและไม่สามารถปิดกะโหลกได้ หลังจากนี้ Follow และตามหมอ พูดคุยได้ปกติมีสติ สอนเราและสั่งเตรียมวาระสุดท้าย
ปี 2567 เม.ย. ร่างกายสูญเสียความรู้สึก การเคลื่อนไหวช่วงล่างตั้งแต่เอวลงไปถึงเท้า หมอ ระบุว่าเป็นผู้ทุพพลภาพ ( ใจผู้ป่วยคิด+ ตลอดว่าจะดีขึ้นจึงตัดสินใจทำตามหมอ มั่นใจกายพร้อม แต่..มันไม่เป็นตามหวัง ) ร่างกายเริ่มไร้ความรู้สึก ขยับเองไม่ไหว สมองสั่งไม่ถึง เส้นประสาททุกอย่างหยุดไม่ทำตามใจคิดเรื่อย ๆ จนถึงเดือน พ.ย. สามารถกินกลืนเคี้ยวได้เท่านั้น พูดคุยไม่รู้แบบภาษาต่างดาว อวัยวะภายใน ลำไส้ เริ่มท้องอืด บวมน้ำการขับถ่ายของเหลวของเสีย เริ่มรวน กินน้อย กินแล้ว อาเจียนออก ระหว่างนี้ก็มีการติดเชื้อในกระแสเลือดและทางเดินปัสสาวะบ่อยครั้ง และมีช่วงหลับไป 29 ชั่วโมง แล้วไม่ตื่นแต่หายใจ เราตกใจเรียกรถไปส่งรพ. แล้วก็ฟื้นตื่นที่รพ.ในอีกวัน เป็นแบบนี้ 2 ครั้ง จนถึงครั้งที่ 3
ปี 2568 วันจันทร์ที่ 20 มกราคม
ช่วงเย็นพี่เราพูดแบบไม่รู้เรื่องจนถึงทุ่มนึง ถึงเวลาทานยาก่อนนอน พอกินไปสักชั่วโมงอาการใจเต้นแปลกๆ หายใจเร็วแรง เราใช้เครื่องมือวัดปลายนิ้วไม่สามารถตรวจได้ คิดว่าเครื่องเสียจึงเอามาลองนิ้วเราสรุปปกติ จึงไปวัดที่นิ้วพี่อีกที ก็จับสัญญาณไม่ได้ เราเลยชวนสวดมนต์ก่อนนอนกัน และแผ่เมตตา แบบทุกคืนทำกัน และให้พี่สาธุ เราตบไหล่และกอดตอนสวดมนต์ไปด้วย ให้พี่รู้สึกว่ามีคนอยู่ใกล้ๆ ด้วย ทั้งๆ ช่วงปลายปีนี้พี่จำเราไม่ได้และคนอื่นก็ไม่ได้ด้วย สรุปพี่หลับไปไม่กลับ 22:00 น.
เราโทรหารถโรงพยาบาล ๆ บอก
หมอมีคนเดียว และรถรพ.ไม่มี ให้เรียก 1669 เราทำตาม 22:05 จนท.มาถึงมีแพทย์จะปั้มหัวใจแต่พี่สั่งไม่ปั้มไม่เจาะ และเรียกรถ 191 มาบ้านอีก
เราจุดธูปเรียกพี่ให้ตามไป สน.ตำรวจแจ้งตาย และร่างพี่ไปรพ.ตำรวจ
21/1/2568
12:30 น.รับร่างไปวัดสวดช่วง 18:00 น. ตอนแรกคิดว่ามีแค่ญาติและเพื่อนสนิทพี่กับเรามาคงไม่เกิน 20 คน แต่รวมๆเกือบร้อย และมีคนที่พี่เราเคยพูด(เพ้อตอนป่วย) ทั้งความรู้ดีและหวาดกลัวเกร็งๆ เรื่องงาน อ่อๆ พี่มีความเครียดจากงานเยอะอ่ะ พวกตัวเลข😅 เราและพี่ มีเพื่อนพี่ด้วยที่รู้สึกโล่งว่าตอนเพ้อถึงคนชื่อนั้น กับคนนี้ๆ ตรงกับที่เราถามเค้าทั้ง 2 ท่าน ก็เปิดใจ เคลียร์ใจกัน ok ดีค่ะ
22/1/2568
เช้าสวดทำพิธี และ 16:00 เผา
เรารู้สึกใจหายแบบว่าพี่ที่เคยโตเล่นกินนอนเที่ยว ตัวติดกันตลอด เค้าจะไม่เหลือให้เราเห็นใดๆแล้ว
...
23/1/2568 เช้าทำพิธีและเก็บอัฐิไปลอยที่สัตหีบ ทำทุกอย่างตามพี่สั่งไว้ และจะทำตามที่บอกที่สอน พี่เราเป็นแบบอย่างที่ดี เป็นคนดีน่ารัก
เราคิดถึง อาการคิดถึงนี้จะมีไปตลอด เพราะมุมในห้อง บ้าน รูปภาพ ความคิด พี่ยังอยู่กับเราตลอด เราไม่ได้เศร้าหรือเสียใจกับกายพรากจาก เพราะพร่จะไม่ทรมานอยู่ในร่างเสื่อมนั้น ๆ ไปเริ่มสิ่งใหม่ ๆ เพราะพี่บอกตอนแรกว่าทำอะไรค่อยๆ คิด ๆ ทำ มีสติ แต่ช่วงหลังบอก ทั้งเบื่อทั้งเหนื่อย
มันก็จริง ๆ เพราะคนที่ประสบความสำเร็จการเรียน งาน ชีวิต สังคม เงินทอง แต่กลายเป็นคนติดเตียงอายุ 49 มันพลิกชีวิตจริงๆ อนาคตกำลังรุ่ง แต่ชะตาเล่นบันเทิงซะงั้น
ตอนไปส่งที่ทะเล เป็นวันส่งเต้าขึ้นสววค์พอดีด้วยค่ะ
เลยบอกพี่ว่า เกาะเจ้าแน่นๆ ไปให้ไกลสูงให้สุดแล้วไปสู่ที่ดี ๆ มีความสุขนะ อย่าห่วงเรา ป๊ะ ม๊ะ กุจะดูแลให้ดีที่สุด 🙏🙏🙏😊❤️❤️❤️
ถ้ามีโอกาสส่งข้อความหรือฝากเสียงมาเล่าด้วยว่าอีกมิตินั้นเป็นไงว่ะ😘
มะเร็งระยะลุกลามจากเต้านมระยะ3 Her2 triple negative ไปสมองน้อย และสมองซีกซ้าย ทุพพลภาพและวายชนม์
ปี 2564 เจ็บนมจัง ไปตรวจกันสรุป พี่เป็นมะเร็งเต้านม และผ่าไม่สงวนเต้า ระยะ 3 ปลาย สายพันธุ์ดุ Her2 Triple Negative
ปี 2565 เดือนธันวา ปวดหัวคิดว่าไมเกรนพอมาหาหมอตอนเช้า มีมะเร็งไป อุดกั้นสมองน้อยทำให้น้ำในสมองแรงดัน ปวดหัว น้ำท่วม ต้องผ่าตัดช่วงบ่ายทันที หมอบอกว่าให้เราเตรียมใจไว้คนไข้อาจอยู่ได้ประมาณ 6 เดือน
ระหว่างนี้ Follow ตามหมอนัด คีโมฉายแสง MRI สรุป มีก้อน ที่สมองซีกซ้ายอีก เตรียมตัวผ่าตัด ใหญ่อีกครั้ง
ปี 2566 เดือนพย. ผ่า เปิดกะโหลกและไม่สามารถปิดกะโหลกได้ หลังจากนี้ Follow และตามหมอ พูดคุยได้ปกติมีสติ สอนเราและสั่งเตรียมวาระสุดท้าย
ปี 2567 เม.ย. ร่างกายสูญเสียความรู้สึก การเคลื่อนไหวช่วงล่างตั้งแต่เอวลงไปถึงเท้า หมอ ระบุว่าเป็นผู้ทุพพลภาพ ( ใจผู้ป่วยคิด+ ตลอดว่าจะดีขึ้นจึงตัดสินใจทำตามหมอ มั่นใจกายพร้อม แต่..มันไม่เป็นตามหวัง ) ร่างกายเริ่มไร้ความรู้สึก ขยับเองไม่ไหว สมองสั่งไม่ถึง เส้นประสาททุกอย่างหยุดไม่ทำตามใจคิดเรื่อย ๆ จนถึงเดือน พ.ย. สามารถกินกลืนเคี้ยวได้เท่านั้น พูดคุยไม่รู้แบบภาษาต่างดาว อวัยวะภายใน ลำไส้ เริ่มท้องอืด บวมน้ำการขับถ่ายของเหลวของเสีย เริ่มรวน กินน้อย กินแล้ว อาเจียนออก ระหว่างนี้ก็มีการติดเชื้อในกระแสเลือดและทางเดินปัสสาวะบ่อยครั้ง และมีช่วงหลับไป 29 ชั่วโมง แล้วไม่ตื่นแต่หายใจ เราตกใจเรียกรถไปส่งรพ. แล้วก็ฟื้นตื่นที่รพ.ในอีกวัน เป็นแบบนี้ 2 ครั้ง จนถึงครั้งที่ 3
ปี 2568 วันจันทร์ที่ 20 มกราคม
ช่วงเย็นพี่เราพูดแบบไม่รู้เรื่องจนถึงทุ่มนึง ถึงเวลาทานยาก่อนนอน พอกินไปสักชั่วโมงอาการใจเต้นแปลกๆ หายใจเร็วแรง เราใช้เครื่องมือวัดปลายนิ้วไม่สามารถตรวจได้ คิดว่าเครื่องเสียจึงเอามาลองนิ้วเราสรุปปกติ จึงไปวัดที่นิ้วพี่อีกที ก็จับสัญญาณไม่ได้ เราเลยชวนสวดมนต์ก่อนนอนกัน และแผ่เมตตา แบบทุกคืนทำกัน และให้พี่สาธุ เราตบไหล่และกอดตอนสวดมนต์ไปด้วย ให้พี่รู้สึกว่ามีคนอยู่ใกล้ๆ ด้วย ทั้งๆ ช่วงปลายปีนี้พี่จำเราไม่ได้และคนอื่นก็ไม่ได้ด้วย สรุปพี่หลับไปไม่กลับ 22:00 น.
เราโทรหารถโรงพยาบาล ๆ บอก
หมอมีคนเดียว และรถรพ.ไม่มี ให้เรียก 1669 เราทำตาม 22:05 จนท.มาถึงมีแพทย์จะปั้มหัวใจแต่พี่สั่งไม่ปั้มไม่เจาะ และเรียกรถ 191 มาบ้านอีก
เราจุดธูปเรียกพี่ให้ตามไป สน.ตำรวจแจ้งตาย และร่างพี่ไปรพ.ตำรวจ
21/1/2568
12:30 น.รับร่างไปวัดสวดช่วง 18:00 น. ตอนแรกคิดว่ามีแค่ญาติและเพื่อนสนิทพี่กับเรามาคงไม่เกิน 20 คน แต่รวมๆเกือบร้อย และมีคนที่พี่เราเคยพูด(เพ้อตอนป่วย) ทั้งความรู้ดีและหวาดกลัวเกร็งๆ เรื่องงาน อ่อๆ พี่มีความเครียดจากงานเยอะอ่ะ พวกตัวเลข😅 เราและพี่ มีเพื่อนพี่ด้วยที่รู้สึกโล่งว่าตอนเพ้อถึงคนชื่อนั้น กับคนนี้ๆ ตรงกับที่เราถามเค้าทั้ง 2 ท่าน ก็เปิดใจ เคลียร์ใจกัน ok ดีค่ะ
22/1/2568
เช้าสวดทำพิธี และ 16:00 เผา
เรารู้สึกใจหายแบบว่าพี่ที่เคยโตเล่นกินนอนเที่ยว ตัวติดกันตลอด เค้าจะไม่เหลือให้เราเห็นใดๆแล้ว
...
23/1/2568 เช้าทำพิธีและเก็บอัฐิไปลอยที่สัตหีบ ทำทุกอย่างตามพี่สั่งไว้ และจะทำตามที่บอกที่สอน พี่เราเป็นแบบอย่างที่ดี เป็นคนดีน่ารัก
เราคิดถึง อาการคิดถึงนี้จะมีไปตลอด เพราะมุมในห้อง บ้าน รูปภาพ ความคิด พี่ยังอยู่กับเราตลอด เราไม่ได้เศร้าหรือเสียใจกับกายพรากจาก เพราะพร่จะไม่ทรมานอยู่ในร่างเสื่อมนั้น ๆ ไปเริ่มสิ่งใหม่ ๆ เพราะพี่บอกตอนแรกว่าทำอะไรค่อยๆ คิด ๆ ทำ มีสติ แต่ช่วงหลังบอก ทั้งเบื่อทั้งเหนื่อย
มันก็จริง ๆ เพราะคนที่ประสบความสำเร็จการเรียน งาน ชีวิต สังคม เงินทอง แต่กลายเป็นคนติดเตียงอายุ 49 มันพลิกชีวิตจริงๆ อนาคตกำลังรุ่ง แต่ชะตาเล่นบันเทิงซะงั้น
ตอนไปส่งที่ทะเล เป็นวันส่งเต้าขึ้นสววค์พอดีด้วยค่ะ
เลยบอกพี่ว่า เกาะเจ้าแน่นๆ ไปให้ไกลสูงให้สุดแล้วไปสู่ที่ดี ๆ มีความสุขนะ อย่าห่วงเรา ป๊ะ ม๊ะ กุจะดูแลให้ดีที่สุด 🙏🙏🙏😊❤️❤️❤️
ถ้ามีโอกาสส่งข้อความหรือฝากเสียงมาเล่าด้วยว่าอีกมิตินั้นเป็นไงว่ะ😘