"คำว่า  สุญญตา (ความว่าง)

ก็มีทั่วไป ในพระไตรปิฎก
และยังตรัสกำชับไว้ว่า...ข้อความเรื่องใด
ไม่เกี่ยวกับเรื่องสุญญตา ข้อความเรื่องนั้น
ไม่ใช่...ตถาคตภาษิต
เรื่องสุญญตา นี้
มิใช่เล็งถึงแต่ความว่างเฉยๆ แต่เล็งถึง
การทำให้จิตว่าง จาก...สิ่งที่มากลุ้มรุม 
หุ้มห่อจิตให้เศร้าหมอง
ให้จิตว่าง จากกิเลสโดยเฉพาะ คืออุปาทาน
อันเป็นตัวการแห่งทุกข์ โดยตรง
ดังพระพุทธภาษิตว่า...
จงเห็นโลกโดยความเป็นของว่างทุกเมื่อเถิด
ดังนี้ เป็นต้น
จิต...
ที่เห็นสิ่งทั้งปวง โดยความเป็นของว่างอยู่นั้น 
คือ...จิต ที่ว่างจากอุปาทาน
ชึ่งย่อมจะว่างทุกข์ด้วยโดยอัตโนมัติ
ซึ่งในที่นี้เราเรียกว่า...จิตว่าง
การปฏิบัติ  เพื่อทำจิตให้ว่าง
จากอุปาทานประเด็นเดียวนี้ เท่านั้น
ที่เป็นเนื้อแท้ของ พระพุทธศาสนา
การปฏิบัตินอกนั้น...มีทั่วไป แม้ในศาสนาอี่น
ดังนั้น พระไตรปิฎกที่แท้
จะมุ่งสอนแต่เรื่องทำจิตให้มีสุญญตา 
แต่อย่างเดียว และสุญญตาถึงที่สุดนั้น...
คือ สิ่งที่เรียกว่า...นิพพาน..."
_________________________________________
หลวงพ่อพทธทาส  สวนโมกขพลาราม.