ผมเป็นเด็กม.1 เรียนดีมาตลอด ได้ เกรดไม่เคยตำ่กว่า 3.7 ชอบเล่นเกมกับฟุตบอลแล้วเป็นคนที่ซุ่มซ่ามแม่ของผม ก็ไม่ได้แย่แต่เป็นคนที่หงุดแล้วชอบพูดทำให้ผมเสียความรู้สึกเช่น ไม่ได้เรื่อง บ้าแต่เกม น่ารำคา น่าเบื่อ ผมรักเขามาก แต่ แม่ชอบทำตัวเหมือนผมไม่สำคัญไม่จำเป็น ไร้ประโยชน์ ทั้งที่ ผมก็ พยายามตั้งใจเรียนและช่วยงานบ้านเขา เวลาโดนแม่ด่าผม ก็จะไปแอบร้องในห้องน้ำคนเกียวไม่เคยระบายให้ใครฟัง แต่ช่วงนี้มันถี่มากและผมก็ตกเป็นที่ระบายอารมของเขาตลอด(ผมมีพี่น้อง 2 คน คนโตมีห้องของตัวเอง ผมคนกลางไม่มีห้องเลยมักจะตกเป็นเป้าหมาย คนเล็กพึ่ง4 ขวบ ยังไม่ค่อยอะไร) 
ทุกครั้งที่ผมทำอะไรลาดดเขาไม่เคยให้กำลังใจอะไรผมเลยผมเกลียดตัวเองมากๆที่เกิดมาซุ่มซ่ามจะคุยกับเขา/แก้ปัญหายังไงดีครับ