คนเก่งๆประเทศไทยมีมากมาย แต่ไม่ได้เป็นดงื่อนไขที่เพียงพอให้ประเทศพัฒนาขึ้นไปได้ ปัญหาคอรัปชั่นที่หลายๆประเทศถือเป็นวาระแห่งชาติ ไม่ว่าจีน เวียตนาม ลงโทษรุนแรงที่สุดเพราะตระหนักดีว่ามันจะใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆจนุวบคุมไม่ได้ แม้แต่อินโดนีเซียผู้นำก็มีวิสัยทัศน์ในการแก้ปัญหาคอรัปชั่นของประเทศ
หันมามองประเทศไทย ระบบเสรีนิยมประชาธิปไตย แม้จะดีในทางทฤษฎี แต่ก็เห็นๆอยู่ว่า แม้สหรัฐ ฝรั่งเศส ปัญหามากมาย สำหรับประเทศไทยแล้วระบบนี้ยิ่งทำให้ช่องห่างความรวยความจนมีมากขึ้น อำนาจที่นักการเมืองมีก็ตักตวงผลประโยชน์เขาตัวเองและพรรคพวก ญาติมิตร ไม่มีวันพอไม่จบไม่สิ้น แม้แต่หน่วยงานภาครัฐที่ป้องกันการคอรัปชั่นก็โดนอำนาจเงินซื้อจนเกลี้ยง กฏหมายลงโทษก็เบาๆ หมดน้ำยาคนไม่เกรงกลัว การบังคับใช้ก็ซื้อขายได้ หน่วยงานเอกชนที่ตั้งกันขึ้นมาป้องกันคอรัปชั่นก็ทำไปงั้นๆ ให้มันมีแค่นั้น หาได้ทำอะไรจริงจัง
ประเทศไทยได้เปรียบในแง่ทรัพยากรธรรมชาติ ตั้งอยู่บนจุดยุทธศาสตร์ที่ดี แต่ขาดผู้นำที่มีวิสัยทัศน์และเด็ดขาด จนถูกระบบการเมืองกลืนกิน จนไร้ความสามารถไปหมด คนเก่งๆเรยนสูงๆ อยู่เต็มประเทศในหน่วยงานราชการ แต่หาได้นำความรู้ความสามารถมาแก้ไขปัญหาให้ลุล่วง เลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาไปเลย
ผมก็แค่สะท้อนใจในสิ่งที่คิดและเสียดายกับประเทศเรามาก ก็ควเป็นอย่างนี้ต่อไป จนคอรัปชั่นมันกัดกินประเทศจนเหมือนบางประเทศในอเมริกาใต้ในที่สุด