ในวันที่แย่ ทุกอย่างดิ่งดาวน์ ความรู้สึกเราเศร้าหมองมาก มันทรมานอ่ะ เราไม่อยากรับรู้แต่สุดท้ายคนที่บ้านก็มาบอกให้รับรู้และให้ช่วยแก้ไขปัญหา เรารู้สึกเหนื่อยล้าและท้อแท้ มันไม่อยากรับรู้อ่ะ แต่เราเหมือนเป็นจุดศูนย์กลางในการแก้ไขปัญหา ฟิลแบบแก้ให้หน่อย ช่วยเคลียร์ให้หน่อย คือปัญหาไม่เกี่ยวกับเราหรอกแต่พอเรารับรู้และเป็นคนกลางคือมันเหนื่อย มันดิ่งมากๆ +กับเป็นเมนด้วยมั้ง คือมันเฟลสุดๆทั้งวัน มันแย่จนอธิบายไม่ถูก 

รับรู้ว่าคนที่โดนคงแย่กว่ามันหนักจริงๆสำหรับพวกเขา แต่เราเองก็คงช่วยได้เท่าที่ไหว แต่พอรับเยอะๆคือมันเริ่มไม่ไหวจริงๆ 
เรื่องมันหนักมากๆ เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน ยิ่งโตยิ่งเจอปัญหามากมาย
เรื่องของเราไม่มีไรต้องแซ๊ดมาก แต่เรื่องครอบครัว นี่แหละปัญหาใหญ่สุดๆ
ถ้าจะถามว่าเรื่องอะไร (พวกเกี่ยวกับกฏหมายคดีต่างๆหน่ะ) 

ขอบคุณพื้นที่ระบาย ขณะที่พิมพ์ในใจร้องไห้โฮ แต่ยังต้องทำงาน แว๊บมาพิมพ์ระบายสักหน่อย 
อยากให้ผ่านพ้นเรื่องนี้ไปสักที 

ใครจะคอมเมนต์เชิงลบก็ไปไกลๆนะแค่นี้ฉันก็ไม่โอเคแล้ว