เรื่องมีอยู่ว่า มีพี่ผู้ชายคนนึงชอบมองตอนเราเผลอค่ะ เค้าเป็นคนเฟรนลี่มาก ,กับทุกคน ยกเว้นกับหนู เเต่เราส.บตากันบ่อย.,.มาก บางวันมาช่วยบางวันก็เมิน เเต่เงยหน้าคือสบตากันตลอด เเล้ววันนี้เราก้มเก็บของ เค้ามองเรารู้สึก พอเค้าก้มเราเลยเหลือบสายตาขึ้นไปมอง เห็นเค้ายิ้มเเล้วหัวเราะ เเต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ตรงนั้นมีเเค่เรากับเค้า ปากเค้าเค้าเหมือนพูดอะไรสัหย่างเเต่เราจับใจความไม่ออก ทีนี้เค้าเดินมาถามว่างานเหลือเท่าไหร่ หนูนึกว่าเค้าไม่ได้คุยด้วยเลยเมิน สักพักเค้าเลยถามใหม่ค่ะ งานเหลือเท่าไหร่หื้ม หรือหึนี่เเหละ ค่ะ น้ไเสียงเค้าฟังเเล้วจักกะจี้ปนอบอุ่นมากๆ หนูเลยบอกว่าใกล้เสร็จเเต่ในใจเราคิดว่าเราต้องปีนเกลียวนิดนึง  เเหะ เพราะต่างกัน4ปี เเต่พูดไม่มีน้ำเสียงเลย เค้าเลยถามจำได้หรอ น้ำเสียงเดิมเลย เเต่.่เราไม่ได้มองหน้านะคะ เพราะเราเริ่มเขินเค้าเเล้วค่ะ โดนตกเพราะน้ำเสียงของจริง ขออภัยในความพิมพ์ผิด เเละอาจจะไม่รู้เรื่องนะคะ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเเละช่วยตอบข้อสงสัยค่ะ