คือเรามีเพื่อนที่คิดว่าสนิทตอนประถม บ้านก็ไม่ไกลกันมากค่ะ เเต่เรากับเพื่อนมีเรื่องที่ผิดใจกัน เริ่มจากที่เข้ามัธยมต้นเเล้วเราก็อยู่ /2เพื่อนอยู่อีก/ค่ะ  น่าจะเป็นตอนม.2 ที่คิดว่าเริ่มห่างกัน  ไม่ค่อยเจอหน้ากัน เเล้วคือเราเป็นคนที่ไม่ค่อยเฟรนลี่ นิ่ง เงียบ  ไม่คุย กับใครถ้าไม่ค่อยรู้สึกสนิทกัน อยู่เฉพาะกลุ่มเพื่อนของตัวเอง######## ตอนที่เพื่อนทัก(เรียกเเค่ชื่อ)ตอนนั้นเราคิดว่าเเค่ว่าหันหน้าไปหาก็น่าจะเป็นการตอบรับเเล้ว(เราชวนคุยไม่เป็น ส่วนใหญ่คนอื่นชวนคุยด้วย) มันเป็นตอนจบคาบเรียนด้วย(รร.เราเดินเรียนตอนจบวิชาหนึ่ง) ไม่มีเวลาที่จะพูดอะไรกันมากมายเพราะหลายๆครั้งที่เพื่อนทักก็ไม่เห็นว่าเพื่อนจะมีเรื่องคุยเลย############ (ที่บ้าน)ทีนี้กลับถึงตอนเราไปซื้อของที่ร้านอาหาร
เพื่อนนั่งกับกลุ่มของเพื่อนที่เป็นรุ่นพี่อีก2คน เเล้วตอนเรากำลังจะเดินออกไปจากร้าน มีคนหนึ่งในกลุ่มไม่ใช่เพื่อนเราพูดใส่เราว่าเค้าสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง เราคิดว่าคนนั้นพูดเน้นกับเรา2คำหลัง เเต่ที่เรานอยคือเพื่อนเล่าเรื่อง*ทัก*(ที่คิดว่าเราหยิ่ง เเล้วเราคิดว่าเราไม่ได้หยิ่งเลยสำหรับเรา  )ให้คนที่เราไม่ได้สนิทอะไรด้วยเลย (ถ้าเพื่อนมีเรื่องอะไรที่รู้สึกไม่คลียร์ ไม่สบายใจตรงไหน ก็มาพูดกับเราได้ เราคิดว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรเลย) เเต่กลับให้คนนั้นพูดกับเราเเบบนี้ เเล้วเรื่องทักเราไม่ได้เมินเพื่อนเลย ทักเเล้วไม่พูดอะไร(หลายรอบที่เจอกัน) เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก

(อาจจะเป็นที่ไม่คุยไม่เคลียร์กันด้วยที่ทำให้เราหายไปจากกัน)

ต่อด้วยตอนนี้เราอยู่ม.4
ตั้งเเต่เจอเราหลังม.2 เพื่อนคนนั้น ตอนเห็นเราชอบทำท่าก้มหน้า สะบัดหน้า ใส่เรา เเต่เราไม่อยากยุ่งด้วยเเล้ว เรื่องนี้มันผิดที่ใคร ก็ช่างมันเเล้ว ต่างคนต่างอยู่ เพราะเรื่องนี้เราก็มาคิดได้ว่าไม่มีเพื่อนคนนั้นเราก็ไม่ได้จะเป็นจะตาย เราเคยเเคร์คนอื่นมากเกินไป เคยคิดว่าคนอื่นจะมองเรายังไง ตอนนี้ขอเลิกเเคร์เเล้ว
(ขอระบายในนี้ค่ะ อาจพิมพ์ไม่รู้เรื่อง)