คือเราเป็นคนคิดมากว่าคนอื่นจะคิดยังไงถ้าเราทำเเบบนี้เค้าจะไม่สบายใจรึเปล่าถ้าทำเเบบนี้อ่ะค่ะคือเราเป็นคนเข้ากับคนง่ายเฟรนลี่เเล้วก็มีเพื่อนผู้ชายเเต่มีคนนึงที่เขามีเเฟนเเล้วเเล้วเเฟนเขาก็อยู่ห้องเดียวกันกับเเฟนเขาเเล้วก็เราค่ะคือเเฟนเขาเคยชอบเราเเต่เราปฏิเสธไปเพราะเห็นเขาเป็นเเค่เพื่อนพอเขามีเเฟนใหม่ซึ่งเป็นคนในห้องของเรา พอมาสักพักนึงเราก็สนิทกับเพื่อนผู้ชายมากขึ้นเพราะพวกเขาชอบมาลอกการบ้านเราเเล้วเรารวมถึงคนที่เคยชอบเราด้วย คือเราเป็นคนร่าเริง ขี้เล่น ชอบสอดรู้สอดเห็นอ่ะค่ะ55555 เเต่ไม่ขนาดนั้น เเล้วเหมือนคนที่เคยชอบเราเขาก็มานั่งข้างเราเเต่เขามีเเฟนเเล้วนะคะเเล้วเเฟนเขาก็คิดมากว่าเขาอาจจะชอบเรารึเปล่าเราก็เลยบอกไปว่า ไม่ต้องคิดมากนะคือเราไม่ได้ชอบเเฟนเเก คือเราไม่อยากโดนเกลียดอ่ะค่ะเราไม่ชอบสายตาที่เเบบโดนเกลียดอ่ะค่ะเราไม่รู้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของใครในห้องหลายๆคนเป็นยังไงตั้งเเต่เราคิดเรื่องนี้มาเราก็รู้สึกว่าทุกคนมองเราเปลี่ยนไปไม่รู้ทำไมทั้งๆที่เขาก็ดูเหมือนไม่ได้เกลียดเราอ่ะค่ะ ควรทำยังไงดีคะเราเป็นคนคิดมากอ่ะค่ะ เเล้วมันทำให้อารมณ์เราแปรปรวน บางครั้งก็ร่าเริงบางครั้งก็เย็นชาเเบบว่าได้ยินคำพูดคนอื่นมาอาจจะเกี่ยวกับเราหรือไม่เกี่ยวกับเราก็เก็บมาคิดว่าตัวเองทำถูกรึเปล่าที่เป็นเเบบนี้ จนบางทีก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง คือพยายามเตือนตัวเองว่ามีรักก็ต้องมีเกลียดเเต่มันก็เก็บมาคิดอ่ะค่ะะ🥹🥹