ขอเล่าย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้วเราเคยโหลดแอพหาคู่มาค่ะจำได้เลยว่าไปโหลดตามคนในแอพแดงทั้งๆที่เรายังไมเนอร์มากๆค่ะ จนเราไปเจอคนนึงเค้าขอดูหน้าเราเราเลยถ่ายส่งไปให้เต็มๆจนเค้าเอารูปเราไปแปะกับรูปคนอื่นที่ไม่ดีค่ะ ด้วยความยังเด็กเราเครียดร้องไห้
อีกฝั่งก็ขู่ว่าถ้าไม่ถ่ายของตัวเองจะปล่อยรูปซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงเลยถ่ายส่งไปค่ะ จนฝั่งนั้นขอให้วิดีโอคอลกันแต่เราไม่ทำเราตัดสินใจบล็อกการติดต่อฝั่งนั้นไปตอนนั้นแตกสลายมากเลยค่ะ แต่เราก็บอกแม่ทันทีที่เกิดเรื่องแม่เราให้ปล่อยวางค่ะช่วงเวลานั้นเราทำใจได้แล้วแต่ก็ยังมีความกลัวๆที่คนจะมาเห็นอีกเราก็จะนึกอยู่ตลอดว่าบางทีอาจจะหลุดจนคนเห็นไปหมดแล้วแต่เค้าแค่ไม่พูด จนมาช่วงเวลานี้ค่ะเราเป็นคนที่ขี้ระแวงมากช่วงนึงแค่หันไปเห็นคนรุมมือถือกันแล้วมองมาที่เราตอนนั้นคือคิดเรื่องอื่นไม่ได้นอกจากต้องเป็นรูปหลุดเราแน่ๆ ตอนนั้นคือเราเดินไปทางไหนก็ระแวงจนเวียนหัว  เรากลัวที่พวกเค้าจะมาแขวะเราค่ะเราไม่อยากให้ใครพูดออกมาจากปาก เรากดดันตัวเองจนทนไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เราคิดมาตลอดว่าต้องมีคนเห็นบ้างแหละหรือไม่ก็ทั้งเคยเห็นทั้งจำเราได้แต่ก็อาจจะส่วนน้อยแต่การที่ไม่พูดออกมาทำให้เราไม่คิดมากเราก็ไม่ได้ระแวงค่ะ แต่เรากลัวที่พวกเค้าจะบลูลี่เราค่ะเอารูปไปเผยแพร่หนักกว่าเดิม
มันฝังใจมาตลอดจนมาหนักช่วงนี้มากๆค่ะ ช่วงที่วัยมันอยากรู้อยากเห็นไม่ใช่ว่าเราไม่อยากแจ้งความนะคะแต่เราลืมทุกอย่างของคนทำแล้วค่ะจำได้เพียงสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เราควรทำยังไงดีคะ เราอยากจะผ่านเรื่องราวนี้ไปให้ไวมากที่สุดคนรอบตัวเรามีแต่คนtoxic ค่ะใครเคยผิดพลาดอะไรพวกเค้าก็จะพร้อมที่จะเหยียบให้จมดินได้เลย เราอยากให้ทุกคนให้คำแนะนำค่ะด่าได้เลยค่ะเรายอมรับสิ่งที่ทำค่ะแต่เราอยากรู้ว่าเราจะทำใช้ชีวิตยังไงให้มันโล่งใจที่สุดคะ 
เราไม่ำด้ตั้งใจที่จะให้มันหลุดแต่เราตัดสินใจผิดที่ทำอะไรไม่คิด