จะหาว่าเราปญอ. คิดไปเรื่อยก็ได้แต่นี่มันไม่โอเคเลยคะ วันนึงในวันสอบเราป่วย ไม่สบายมากๆ เสียงเราก็เปลี่ยนเราไปพูดกับเพื่อนว่า "กูไม่สบายอะ" พูดจบนางพูดขึ้นมาว่า "แอ๊บ" จังหวะนั้นอยู่ๆความรู้สึกเราตอนนั้นดิ่งเลยค่ะ แล้วนางคือสีหน้าไม่รู้สึกอะไรเลยแล้วก็พูดต่อว่า "แอ๊บๆๆ อีแอ๊บ" เราได้ยินคำนี้รัวๆจากตอนแรกรู้สึกเสียใจนิดๆ กลายเป็นว่าเราเริ่มรู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆจนมาเจอคำว่า "ลูกอีแอ๊บ" เท่านั้นเรารู้สึกแย่แบบมากๆ
จนเราต้องพูดว่า "แหม ตอนป่วยกูยังไม่พูดอะไรเลย" นางก็ยังเฉยๆนะบอก "ไม่เป็นไรไม่ใช่ชื่อแม่"
เรารู้สึกแย่ขั้นสุดตอนกดเข้าไอจีไปแล้วเจอนางตั้งโน๊ตว่า "ลูกอีแอ๊บ" มันดูจงใจมาก ดูตั้งใจล้อมากค่ะ เรารู้สึกแย่มากยิ่งตอนนางป่วยแล้วเราก็ไม่เคยพูดคำนี้กับนางเลย เราเป็นห่วงนางตอนป่วยด้วยซ้ำ บางครั้งนางก็ทำเป็นว่าป่วยไม่สบายเราก็ไม่ได้บอกว่าแอ๊บ
เลยค่ะ แล้วบางเรื่องอย่างเพื่อนผู้ชายพูดหยอกว่าเราร้องไห้นางก็พูดหยอกว่าอย่าร้องไห้นะ แต่มันเชิงเหยียด เราพยายามเข้าใจนางเพราะนางเหมือนเป็นซึมเศร้าแต่บางทีการกรองคำพูดก่อนพูดคือจะดีกว่าอีกอะ เราควรทำยังไงดีคะ
ป่วยบ้างเรียกแอ๊บเหรอ?
จนเราต้องพูดว่า "แหม ตอนป่วยกูยังไม่พูดอะไรเลย" นางก็ยังเฉยๆนะบอก "ไม่เป็นไรไม่ใช่ชื่อแม่"
เรารู้สึกแย่ขั้นสุดตอนกดเข้าไอจีไปแล้วเจอนางตั้งโน๊ตว่า "ลูกอีแอ๊บ" มันดูจงใจมาก ดูตั้งใจล้อมากค่ะ เรารู้สึกแย่มากยิ่งตอนนางป่วยแล้วเราก็ไม่เคยพูดคำนี้กับนางเลย เราเป็นห่วงนางตอนป่วยด้วยซ้ำ บางครั้งนางก็ทำเป็นว่าป่วยไม่สบายเราก็ไม่ได้บอกว่าแอ๊บ เลยค่ะ แล้วบางเรื่องอย่างเพื่อนผู้ชายพูดหยอกว่าเราร้องไห้นางก็พูดหยอกว่าอย่าร้องไห้นะ แต่มันเชิงเหยียด เราพยายามเข้าใจนางเพราะนางเหมือนเป็นซึมเศร้าแต่บางทีการกรองคำพูดก่อนพูดคือจะดีกว่าอีกอะ เราควรทำยังไงดีคะ