ตอนนี้เราอายุ 33 ปี ก็ถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว เราก้เข้าใจชีวิตเยอะระดับนึง มีอยู่วันนึงเรานั่งรถไปกับพ่อ 2 คน เราก็ชวนพ่อคุยว่า "ในชีวิตทำงานของพ่อ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ มีอะไรที่พ่ออยากกลับไปแก้ไขไหม" พ่อตอบว่า "ตอนนั้นเราอดทนไม่มากพอ ถ้าอดทนมากกว่านี้ ยอมลำบากอีกนิด น่าจะส่งผลดีในชีวิตระยะยาวมากกว่านี้ เพราะตอนนั้นลูกทั้ง 2 คนกำลังเรียนอยู่ ก็เลยไม่กล้าเสี่ยงที่จะอดทน"
 
พ่อพูดมาแบบนี้รู้สึกเห็นใจพ่อมากเลยค่ะ ถ้าเราเข้าใจชีวิต เข้าใจพ่อมากกว่านี้ เราคงดูแลตัวเอง ดูแลพ่อได้ดีกว่านี้ เราเดาว่าตอนเด็กๆเราน่าจะทำอะไรให้พ่อเสียใจไปจากการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ไม่มากก็น้อย
 
ที่มาเล่าให้ฟังคืออยากจะบอกตัวเองและใครหลายๆคน ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ให้ใจดี (แบบสมเหตุสมผล) กับคนในครอบครัวมากๆนะคะ