ก็ความรู้สึกยิบๆที่กลางอกนั่นแหล่ะคือเส้นทางให้เดิน  ก็ย่อความรู้สึก(นาม)ให้ลงมาจากข้างบน จะเห็นยิบๆที่ความรู้สึกลึกลงไปเป็นเครื่องหมาย ขยายความรู้สึกนี้ให้กว้าง(กระจายออก)โดยยังมีฐานที่รูปยิบๆอย

สวัสดีครับ คือผมทำอานาปานสติ หายใจทีนึง จิตก็เด้งเข้าอรูป หรือ อากาสา แล้ว ลมดับทันทีคำบริกรรมดับทันที มันก็จะมาแน่นตรงกลางอก เหมือนอะไรมันตัน ทีนี้พอลมเเละคำบริกรรมดับ ผมก็ใช้การกำหนดดูจิต คือกำหนด

พอกำหนดรู้เห็นกิเลสด้บ ไม่เข้าไปอ้อมสาระวน ดับทีละอย่าง ก็มีสภาวะ ว่างฉ่ำเย็นเกิดขึ้นกับจิต แต่อยู่นอกขอบเขตของขันธ์ โผล่เข้ามา พอเห็นกิเลสด้บมก็จะเจอภาวะนี้

เพราะหลับไปก็มีแต่สัญญา

1 ในระหว่างที่หลับตา และว่าพุทโธ ในใจในขณะที่กำหนดลมหาย เข้าออก ใช่ไหมครับ 2 หรือ การบริกรรมปากขมุบขมิบ เพื่อให้ได้สมาธิ ใช่ไหมครับ 3 กรุณาแนะนำชี้แนะ เพื่อให้ได้สมาธิและวิปัสนากรรมฐานต่อไปครับ ขอบคุ

กำหนด สภาวะของสัญญาที่ปรากฏเด้งมาเรื่อยๆ เป็น ธัมมุทธัจจะ กับ กุกกุจจะ จิตก็ว่างจากสัญญา สมาธิก็พุ่งคันเร่งขึ้นเหนือ อรูปฌานไปแล้ว แต่ว่า มันก็ว่าง ก็นั่งเพ่งไปมาอยู่แบบนั้น จนอายตนะดับสนิท แต่แล้ว ทำ

พอดีผมหัดนั่งสมาธิ แล้วกำหนดลมหายใจเข้าออกปกติ แล้วเกิดอาการคือ เหมือนจะไม่มีลมหายใจและไม่มีตัวตนและเหมือนเป็นเส้นขีดระหว่างความเป็นความตายถ้าปล่อยไปคือจะตายไหมถ้าปล่อยไปเหมือนจะดับไปเลยคับเหมือนจิตจะ

อสัญญีพรหม หรือพรหมลูกฟัก เข้าใจกันมาว่ามีแต่รูป ไม่มีจิต แต่ความจริงมีจิต แต่จิตสังขารดับอยู่ จิตที่ดับอยู่เรียกสมมุติว่า "จิตแท้"* เหมือนคนเข้านิโรธสมาบัติ สิ่งภายนอกหรือภายในกายเป็นอย่