ขอปรึกษาหน่อยนะคะ

หนูรู้สึกมาตลอดเลยว่าหนูไม่ใช่ลูกของพ่อแม่ในปัจจุบัน
หนูไม่รู้สึกรัก และไม่ภูมิใจในตัวพ่อแม่เลยสักนิด ขอโทษด้วยค่ะที่พูดตรง ๆ 
พวกเขาไม่ได้ทำร้ายจิตใจอะไรหนู แต่หนูรู้สึกต่อพวกเขามาแบบนี้ตั้งแต่จำความได้

ชาติก่อนหนูเป็นผู้ชาย แต่มาชาตินี้หนูเป็นผู้หญิง
ชาติก่อนเป็นญาติผู้ใหญ่ห่าง ๆ ฝั่งพ่อในชาติปัจจุบัน

ตั้งแต่หนูจำความได้ 3 ปีมาจนตอนนี้ 15 ปีแล้ว หนูไม่เคยรักพ่อแม่คนปัจจุบันนี้เลย และก็ไม่เคารพด้วย บางครั้งรู้สึกรังเกียจด้วยซ้ำ
รังเกียจตัวเองทำไมต้องมาเกิดในครอบครัวแบบนี้ ซึ่งแตกต่างจากครอบครัวในอดีตชาติมากเหมือนสวรรค์กับนรก
หนูไม่ได้ทำตัวไม่ดี ช่วยเหลืองานทุกอย่างและไม่เคยทะเลาะกับใครในครอบครัว แทบทุกครั้งรู้สึกว่าพวเขาไร้สาระและตื้นเขิน

พ่อแม่ปัจจุบันการศึกษาน้อยมากจบแค่มัธยมต้นเท่านั้น
พ่อเป็นชาวนา เป็นคนเอาแต่ใจ และความคิดอ่านก็น้อย ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง
แม่เป็นพนักงานรายวัน เป็นคนดีคนหนึ่ง แต่สมองช้ามาก
เวลาหนูสื่อสารกับพ่อแม่ หนูแสนจะเบื่อหน่าย และระอาใจเป็นที่สุด

ตั้งแต่เล็ก ๆ แล้วหนูพยายามบอกพวกเขาว่าหนูไม่ใช่ลูกของพวกเขานะ ตอนนี้ก็บอกแทบทุกวัน
หนูเคยหนีไปอยู่วัดหลายครั้งแล้ว แต่พวกเขาก็ยังตามกลับมาอยู่ด้วยตลอด

หนูบอกพวกเขาตลอดว่า พอหนูโตขึ้นหนูจะไปจากพวกเขานะ แล้วจะคืนเงินค่าส่งเสียเลี้ยงดูมาตลอด 15 ปีให้พวกเขาด้วยทุกบาททุกสตางค์

ตั้งแต่หนูเข้าเรียนเด็กเล็กจนถึง ประถมปีที่ 6 หนูคืนเงินที่เขาส่งเสียมาทั้งหมดแล้ว 
มัธยมศึกษาปีที่ 1-3 หนูไม่เคยขอเงินพวกเขาสักบาท แม้พวกเขาจะให้ หนูก็คืนหมด

3 ปีมานี้หนูหารายได้พิเศษจากการเขียนโปรแกรมและซัพพอร์ตไอทีทั่วไป จากต่างประเทศ
พอมาปีก่อน ๆ AI มันมาทำให้รายได้ของหนูเยอะพอที่จะส่งเสียและเลี้ยงดูตัวเอง
ต่อจากนี้เดือนละ 3 หมื่นบาทตลอด 7 ปีได้สบาย ๆ 

ตอนนี้กำลังตัดสินใจหาที่อยู่ในกรุงเทพ ฯ เพื่อสอบเข้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง
หรือบางทีอาจจะไม่ตอบโจทย์เพราะลองไล่ความรู้ดูจากการเรียนพิเศษ
มันเลย ม. 6 แล้วเพราะของเก่าชาติที่แล้วมันมีอยู่ ส่วนเข้ามหาวิทยาลัยน่าจะช้าไป
เพราะหารายได้เองได้แล้ว น่าจะเอาไปพัฒนา AIgorithm เทรดของตนเองดีกว่า แต่ต้องมาอยู่ที่กรุงเทพ ฯ

อยากจะไปบอกตัดพ่อแม่ลูกกับพวกเขาเลยตอนนี้ แต่กลัวพวกเขาเสียใจ เพราะเคยบอกหลายครั้งแล้ว 
แม่เสียใจร้องให้ตลอด ส่วนพ่อก็ได้แต่โมโห ก็หนูบอกแล้วไงว่าไม่ใช่ลูกของพวกเขา

ตอนนี้หนูตั้งใจเก็บเงินมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อไถ่ชีวิตคืนจากพ่อแม่ อยากจะใช้คืนให้พวกเขา 15 ปี คูณ 10 เท่าของปกติ
แล้วจะบวชชีสัก 3  เดือนก่อนแล้วค่อยว่ากันจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป

หนูไม่ได้โกรธหรืออะไรกับพวกเขาหรอก พวกเขาก็แค่คนธรรมดาคนนึงที่มีข้อเสีย แต่หนูทำใจรักและเคารพไม่ได้
หนูรังเกียจสภาพแวดล้อมและมาตรฐานประสิทธิภาพที่พวกเขาเป็นอยู่ไม่ได้ หนูอยากมีพ่อแม่ที่ฉลาดเฉลียว ไม่ใช่แบบนี้
หนูเก็บเรื่องนี้ไว้ 12 ปีแล้ว

สมมติพวกคุณเป็นพ่อแม่ ถ้าลูกสาวอายุ 15 ปีมาบอกตัดความสัมพันธ์การเป็นพ่อแม่ลูก พวกคุณรับได้ไหม ?