สวัสดีค่ะ เราอายุ23ปี เราเพิ่งทะเลากับพ่อเเม่ เพราะเรื่องที่เราอยากจะทำด้วยตัวเอง อยากจะตัดสินใจด้วยตัวเองเเล้ว เเต่ท้ายที่สุดพ่อเเม่เค้าก็ตัดสินเรา เเละตัดสินใจเเทนเราทุกอย่าง เค้าชอบพูดเสมอว่าให้เรารักตัวเอง เเต่พอเรามานั่งย้อนคิด ท้ายที่สุดเเล้ว การรักตัวเองที่เค้ายินดีให้เราทำ คือการรักตัวเองในพื้นที่ของเค้า เรารู้สึกเหมือนนกในกรงมากๆ มีอะไรหลายๆอย่างที่เราอยากตัดสินใจทำด้วยตัวเองเเล้ว เเต่เรามักจะไม่กล้าทำ เพราะความกลัว กลัวว่าพ่อเเม่จะไม่รัก กลัวว่าพ่อเเม่จะว่าเราต่างๆนานาๆ ที่ผ่านมาเราปล่อยให้เค้าตัดสินใจเเทนเราในคราบของที่ปรึกษามาตลอด เพราะเราก็เข้าใจว่าเค้าก็มีความเป็นห่วงเรา ถึงเเม้ว่าในใจเราจะรู้สึกอึดอัดตลอดเวลามากๆ เเต่พอถึงวันนี้ เราก็รู้สึกได้เเล้วว่า ที่ผ่านมาเราปล่อยให้เค้าคิดเเทนเรามากเกินไปจนเคยตัว เรากำลังจะ24ในอีกไม่นาน มันชัดมากว่าเราใกล้จะเป็นผู้ใหญ่มากเเล้ว เเต่กลับโลเลไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง เพราะปมที่เกิดจากครอบครัวคิดเเทนเราหมด เราอยากพอเเล้ว อยากเป็นอิสระเเล้ว จะผิดไหมถ้าเราจะเริ่มทำทุกอย่างด้วยตัวเองโดยไม่สนพ่อเเม่เเล้ว ถึงจะกลัวว่าเป็นลูกที่อกตัญญูรึเปล่า เเต่ใจเรามันบอกว่าหมดเวลาเเล้วจริงๆที่จะทำเพื่อคนอื่น