คือเราเป็นนักศึกษา หารหอกับเเฟนก่อนมาอยู่คือไม่คิดว่าจะนิสัยเสียขนาดนี้ คือทุกอย่างเราทำทุกอย่างงานบ้าน ไปเรียนไกลเหมือนเดิมยอมให้เขาอยู่ใกล้มอตัวเองส่วนมอเราต้องเดินทางขึ้นบีทีเอสไปอีกเกือบ1ชั่วโมงได้ ส่วนเขา10นาทีก็งงกับตัวเองทำไมตอนนั้นเราถึงยอมขนาดนั้น เเต่ทุกอย่างที่เลิกเรียนกลับมาให้ทำนู้นทำนี้ให้ พอต่อว่าให้ทำเองบ้างเขาบอกเหนื่อยอยู่ เเล้วเราไม่เหนื่อยหรอ เวลาทำไรพลาดก็โดนด่าตลอดเมื่อเป็นคน2 อารมณ์หัวร้อนด่า พอเย็นมาพูดดีภายใน2นาทีเรางงอะ จานกินก็ทิ้งให้ล้าง ทั้งชีวิตเขาใช้ชีวิตวนลูปตื่นมาเล่นโทรศัพท์เล่นเกมนอนวันหยุด ไปเรียนเสร็จเล่นเกม นอนมองไม่เห็นอนาคตเลย สิ่งที่เราโดนมาล่าสุดเลยเขามีเรามีเรียนเลยต้องรีบนอนเขาก็ไม่นอนเล่นเกมเล่นโทรศัพท์ถึงตี3 เราตื่นมา6โมงแต่อาจารย์เรายกเลิกคลาสเราเลยไปนอนต่อเพราะเมื่อคืนสะดุ้งตื่นตลอดรู้สึกเพลียมากๆเขาบอกให้เราตั้งนาฬิกาปลุก8โมงให้หน่อย เราก็ตั้งพอ8โมงนาฬิกาดังทั้ง2เครื่องเราก็ตื่นเเต่เขาไม่ตื่นนาฬิกาก็อยู่ข้างเขา เราปลุกเขาให้ตื่นเเจ่เขาบอกอีก5นาทีเราก็รอ เเต่ง่วงมากพอครบเขาบอกอีก10นาทีเเล้วเราพอหลับไป สะดุ้งมาอีกที8.40 เราเห็นเขานอนอยู่เลยรีบปลุกเขาก็บอกอีก5นาทีอีก เราเลยบอกนี้มันจะ 9โมงเขาตื่นมาดูนาฬิกาเห็น8.40ล้ะลุกปุ๊ปด่าเรายับเลย แบบคำหยาบอะคือเเม่งโทษเราทุกอย่างเราต้องผิดมั้ย คือความผิดหรอ ทำไมเขาไม่โทษตัวเองบ้าง บ้างครั้งเรากลับบ้านเขาอยู่หอมีเรียนเรายังต้องโทรปลุกพอเราโทรไปไม่รับก็ผิดที่ไปเรียนสายเพราะเราอะไรก็คือความผิดเรา  ทำน้ำหกยังโทษ ผ้าไม่ได้ซักทั้งทีเราไม่ว่างเลยเขาว่างก็บอกไร้ประโยชน์ สิ่งที่เขาชอบพูดชอบบอกว่าเราเห็นเเก่ตัว แล้วเวลามีอะไรสำคัญนะ อย่างเช่นวันเกิดครอบครัวเราขออยู่บ้านปล่อยเขากลับคนเดียวชอบพูดว่าเราเห็นแก่ตัว ปัญหาเยอะพอเขาอยู่บ้างไปไหนไม่เคยว่าสักครั้ง เขาต้องเป็นคนประเภทไหนถ้าไม่ได้มาอยู่ด้วยกันคือไม่รู้นิสัยที่เเท้จริง ถึงจะคบกันมานานเท่าไรเราคบมา3ปีกว่าได้สนิทกันมากอยู่เเทบทุกเวลาในช่วงมัธยมคือมันดีจริงๆเเต่ไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้  เข้าใจเลยว่าถ้าไม่ได้อยูด้วยกันคือไม่รู้เลย เขาด่าเสร็จก็มาคุยดีพูดทำเหมือนเรื่องที่เขาที่ไม่มีไรเกิดขึ้น เเต่ความรู้สึกเราที่เสียไปมันไม่ดีขึ้น เราสับสนมากๆอะต้องจัดการยังไงดี